Zwilazkowiec Alliancer, April 30, 1960

              jerzy Seweryn Barbarą
MamSemm
(COPYRIGHT BY
My tu z Andrzejkiem pośmiejem się
i-o- ćhc do siebie jak ghipie i spać się
rrzeurócim Co Andrzej?
_ Tak — uśmiecha} się Andrzejek
pitrzsc w Kowalczyka jak w tęczę i sła-oiut- tó
uderzył w dłonie
— Tosi - łapci odwalasz? A odwalaj
jzczeniaczku odwalaj a pan Kowalczyk
tymczasem buty zdejmie Każdy swoja
jjbawf ma tylko nie pan Mokrzycki
j luli Easienko — mamrotał już sen-m- e
— aj ' mli śliczna Basieńko Bar-t3r'- 3) _ powiedział —
s obudź mnie za małą godzinkę dobra'
— Ja wychodzę wkrótce — odpowie-dział- a
— Marek pana obudzi
_ No Basiu — spostrzegł się Mo-krzycki
— ja już idę Spieszę się
— Idz idź A nie zapomnij w spra-ne
Iiusi pomówić ? Wojtczakiem Ko-rrczni- e
"— Tak --naturalnie No do_ widzenia
Odwrócił się i wyszedł wciąż jeszc-ze
o dwie długości przed Barbarą w
yjścifa — do Zuzanny Gdy był już
łj jfUlI HU~J l-- i JJIU£C1 łJUl UJU łJ"-- J
i trzymała go za ręnaw i powieuziaia poi- -
£ fłosem aby dzieci nie słyszały: — Wiesz?
A 0 ile lrusia me znajaje na cms noc--
lf£U? _ Skinął £iowa — Przypuszczałem od
razu ze jej pobyt tu potrwa kilka dni
Niewygodne to ale cóż robić? Może rac-zej
Kowalczyk wyprowadziłby się na
ten czas'
— Nie wiem podsunę" mu tę myśl
Ma tu przecież znajomych sporo
— Zobaczymy" Do'"widzeriiar
— Do widzenia Prędko wrócisz?
— Za godzinkę — dwie Tylko do
ministerstwa i z powrotem
Chciała go pocałować ale wolał nie
zauuazjc jej odruchu
Przechodząc przez podwórze przys-tanął
na moment i przyjrzał się miej-scu
które pokazywała mu przed kwa-dransem
— "O tam w kacie Mizerski"
— Podszedł bliżej Z okna zawalonej su- -
l-ry-ny ciągnęło ciężkim piwnicznym 7a- -
fjchem i smrodem gnijących śmieci
ft śmiertelnej ciszy słychać było jedy-- u szelest spadających kropel cicho i
I monotonnie odmierzających jakiś nietu
tejszy nieziemski czas
"Bo wiedziałam jak bardzo chcia
łeś zu1 dla dziecka I bałam się że się
[ J6zef Mackiewicz
"ZWIĄZKOWIEC")
oprzytomniawszy
1
w i P Wszystkie proica
1 „ -- y
I Istotnie matka więcej go nie
W} by tutaj we wsi Boże strzeż miała
wcia jakiego gacha to wtedy już pcw- -
B!i ze na niaj na hiatkęj spadłaby odpo- -
p-trizialnoś-ć"
przed cięciem'! Ate 'dopóki
edzi spokojnie i z nikim nie zadaje
pf mech siedzi
A zadawała sie Weronika tviko 7 ied- -
fra Ania dawna swoia irzviaciołka i ró- -
jtsniczką jeszcze niezamężna Była to
1 "razem najbliższa sąsiadka ich
jjjflił tviko niski nieszczelny płot W
pen Ania miała dużo roboty do opędze--
'- - płownie o zmierzchu
j„ '° ° Późnego wiczora przeważnie
ptem Jej jednej mogła się Weronika
tfxhę zuienyć choć też nie ze wszyst- -
® Lata hlPdnn 7mionilir cin nhvHuifi
C7asóv pierwszej młodości i Ania nie
-- sze pojmowała zawiły splot przyczyn
'J&itkiM który Weronikę wpędził w
-- 'tbokiej miłosnej depresji
Mamał tez Rymaszewski gdy opo-a- ł
Pawłowi że Weronika tojcehala
zjć się u proroka" Ani jej to w
Sxolkiej w odwiedziny "pósiedzia- -
- Miumi pogadały o rzeczach obo--
—i "~-n_- i im ui aijutr iu imu l-- -
-- J °a Oluka slp nip ct-irił- a sip
" 'Udziec Raczej dla przyzwoitości
— id niPrptmifinio t-7of- 7iriłi łnk' nn
'vUlł islr Róo w niVvio i purinuTIP
I- - ?ian "a ziemi które maja nasta- -
i -- " łi-- j zysiKie sprawy iiiŁ-u-a
_
-- ffii wypierane były przez jejwłasną
A jak ona ta kobieta która now- -
e ipod kamienia gola będzie? —
Hlobka 'rTi7nio 7icL--j-V7l-n nvłn- -
r"ijf"'ór-FelouivJfJ d"otyncmhic„zoas nxiet:_przycih- -odzł-- i-A - v-rt-nu:
iUlt-- muce uj- -
--
-a
v57i "' coolwiek prz-odzia-na
—
się szybko Weronika
--C : f"1116 że w cokolwiek jakieś
JU ~ --"wj nosm czy przestic- - ~jo"jtbonanośwjiaęktaśwbięędtazien?a obrazie
-- chTstaje żeby była taka jak ty?
:i'!aSir:iŁiiAii':--si7- "
załamiesz I — skłamałam "
działa Barbara
w
k
31 I
m
powie--
— Hm — mruknął do siebie —
więc to tak ma wyglądać podszewka tych
spraw? Ano zobaczymy zobaczymy
Jakto powiedziała Zuzanna? — "wcale
a wcale niepodobny "?
"Ano zobaczymy" — tłukło mu się
po głowie gdy szedł do placu
la czekał na przystanku wlókł sie żół-wią
"dziewiątka" przez Marszałkowską
i Jerozolimskie Gdy wysiadł wreszcie
przy Towarowej — szeroka łuna zacho-dzącego
slonca zalewała pół nieba różo-wą
i złocistą mgła Gwizdały przenikli-wie
lokomotywy pachniało dymem da- -
lewcn pourozy Kala ludzka płynęła od
dworca jak wtedy gdy dwa "tygodnie
lemu po raz pierwszy zobaczył Warsza-wę
Earbaro Barbaro
"Ano zobaczymy" — myślał idąc
przez kierunku wylotu Grójec-kiej
Drogę mu piaskowy Ford
Mokrzycki dr?nał Za £7vba limim'nv
mignęły profil oczy i włosy Barbary
iecz w tej chwili przypomniał sobie to
ten sobowtór Barbary ta którą widział
kiedyś w cukierni na Mokotowskiej Idąc
dalej przypominał jak temu
na imię Jakieś bardzo melodyjne
Izabella? Nie Izabella to ta mała Ewe-lina?
Jolanta? Julianna? Aha — Joanna!
Uspokoił się przypomniawszy Znów
wrociio — "ano zonaczymy"
"No zobaczymy' — nawet przyśpie-wywał
sobie wchodząc na szóste niptro
Na półpiętrze piątego przystanął i przy-siadł
na-parape- cie olma-klal- ki' schodo-wej
Serce waliło mu jak miotem i ze
zmęczenia i z dusznego dławiącego nie-pokoju
Czuł że coś gdzieś działo się
teraz poza sferą jego widzenia i świado-mości
— "Ech nerwy nerwy — pomy-ślał
z goryczą — a jednak ten Kowal-czyk
możp i ma rację: postawić krzyżyk
na tym wszystkim Wziąć rzeczywistość
taką jaka jest A że trochę ta rzec7ywi-stoś- ć
nie po myśli Mój Eoże a cóż w
tym życiu Jeraz jest po myśli?
Wychylił się przez okno obserwując
ulice W zamęcie i ruchu uderzył eo
szczególny widok: piaskowa limuzyna
która przecięła mu drogę gdy przecho-rizi- ł
nrzez nlae wolno sunęła lora? ńl
strony Okęcia i zatrzymała się przed
bramą naprzeciwko Z tej wysokości nie
t3SJSB8£cig$fe
60
i
i ii% % :l_-- 1 i ituq@ isumrca i
pi
autorskie zastrzeione IM]
4'
poruszała
zagrody
Kozniawiały
nau-p-l
Zbawicie
placów
przeciął'
sobowtó-rowi
t — Nie pytałam ja — odparła Smol-cfc- a _ Oluczek nie mówił Pan Bóg ra-czy
wiedzieć
Weronika "poszła odniejdoLbrzeźnia--KaTZi?mi- 3
aczęii wySycliac "clfot pod
ciężarem stóp ciągle jeszcze występo-wały
spod kęp trawy pęcherzyki i syczą-ca
woda Zlewała świeży sok do dzban-ka
czasem postała wsparta o brzozę pa-trz}
la jak kiople soku skapywaly do
koryta wyołnazila jobie jakby to mogło
być gdjby przy niej był Paweł w tej
chwili byliby sami w wielkim lesie jak
nn In mawiał: "bezoieczni od ludzi"
Nachyliła się wyjęła wpadła muchę czy
komara palec wtarla o spódnicę i z
powrotem odnosiła do wsi swą miłość
tak jak ją była przyniosła do lasu
Niespodziewanie jx'wnega ranka w
końcu maja gdy zaieowie sieou ao
śniadania oświadczyła że wraca do
domu _ Myślałem — rzekł ojoec — ze
iVinMik nn riohie nmiedzie — i spoj
rzał na córkę znad drewnianej łyżki któ-rą
siorbał parzone mleko — A nie tak
zaczekaj jeszcze do niedzieli Wolnym
czasem założę konia
— Pójdę Nie trzeba konia Może
kto podwiezie po drodze _ Ładna babę to każdy podwiezie
— pnetail ręka po wąsach _ 'n nu iuż iv tylko stary! —
ofuknęła go zona — O ładnych babach
zagadał Jakby to dziś nie mogi ao ura- -
binki założyć!
Wczoraj przykazali na dziś most
reperować aż pod—
Nie trzeba mnie mówię — przer-wała
dyskusję córka — Piechota pójdę
Poszła
Eóg ja tam raczy wiedzieć bo ona
ssma "nie wiedziała Weronika czego
Ihioio u-i-ipidż-aiac
do Popiszek! Być
może nie "przyznając się nawet przed
coba 'oczekiwała nie jak jej ojciec że
no nia przyjedzie Wincenty a że właśnie
nagle zjawi się Paweł? Raptownie stęs--
Knionv i udieiwcj uw5'j j-- r" "vv
cyganki7 Teraz idąc postanowiła wrócić
do mza a z ravKjn iwt iw mai i
więcej się z nim nie starać zobaczyć
--- ŁUi rWJ-t- l j- - LTjcdnie i ucieszył
-- jfse-i+e ( will
"ZWIĄZKOWIEC" ftJ (My) SreJa 4 — 1960 nrs$ 1
jcicg: eczywis-Cł- ? c:-jr:e- c c:y to ta sa
na z soMTTtrren Sarłary 5i:ga ijc
ta sana lub sie — ssncchcdSrr te:o
typu i kobra jest Trleie Srofer "irysiadł
j rapyisi o coś kogoś siedcep vre-Tmą-trc
Trcrj i wsredł do brsray mo-krryc-ki crekał zapartym tchem jak
detektyw pilnujący cennego obiektu
Szofer wroca wsiadł do wozu Fora
ruszył powoli minął kilka sąsiednich
zburzonych domów pusty plac z deska-mi
i znów zatrzymał sie przed dalszą
bramą Mokrzycki nie widział dokładnie
ale znów zdaje sie to samo: szofer
wszedł do bramy' i wrócił Samochód
tuszył dalej i zniknął za zakrętem
Miał pól na pół pewność: to Barbara
Być może omylił się wtedy ze to jej
sobowtór mignął mu za szyba A może
to ona? Dał jej przecież fałszywy adres
Zuzanny i Barbara jeździ teraz od bra-my
do bramy i szuka No dobrze ale
skąd samochód? Tak nagle jak z ręka-wa?
A licho wie( licho wie Mogła sobie
wynająć a może ma własny? Ucho wie
wszystko jest takie pogmatwane mętne
i zawiłe I wszystko jest możliwe A może
po prostu — telefonik do pana inżyniera
i "mój samochód jest do dyspozycji w
każdej chwili jeśli pani rozkaże" Kto
wie — w ciągu godziny mogła znaleźć
wiele różnych sposobów A teraz szuka
wiatru w polu A szukaj W dziwacz
nym wyścigu zdecydowanie dobijał do
mety
Dobijał bo oto właśnie dzwonił już
do drzwi mieszkania Wojtczaków Dzw-onek
zaterkotał słabo i z wysiłkiem Przy-cisnął
taster raz i drugi Cisza Zapukał
Cisza Zapukał raz jeszcze gdyż wy- dało mu się że "słyszy ja'kieś szelesty za
drzwiami Nic — "A do cholery! —
zaklął — śpią czy co" Odczekał chwilę
i zabębnił tym razem głośno Echo za-dudniło
na schodach Nic Poruszył klam-ką
Nic Jasne — nie ma nikogo
Zawahał się niezdecydowany Dla pe- wności uderzył w drzwi jeszcze x„Ł pięś-cią
Nic
W drzwiach sąsipdnich zachrobotał
klucz Drzwi uchyliła jakaś starsza ko-biecina
— Do kogo? — zapytała podejrzli-wie
— Do państwa Wojtczaków
— Nie ma nikogoj
— Jakto nie ma? Nikogo?
— Nikogoj Panie jenżenierowa wyje-chała
— Jakto wyjechała? Skąd pani wie?
— No jakże — powiedziała opry-skliwie
— przecież klucz u mnie zosta-wiła
— A pan Wojtczak?
— A ten wróci ale- - może późno On
i w nocy potrafi
— A pani Zuzanna? Na długo wyje
chała?
— Tego nie wiem Mnie pieniądze
zostawiła żpby jutro na largu jajków i
się z jej powiotu tak jak upizuliuo cie-szyli
się z jej piyjazdu rod7ie Zac7ęla
wipnyć źe dalsze życie ułoży się im
pomyślnie
" XXXI
Którejś niedzieli pierwszych dni czer-wca
Paweł sied7ąe na stopniach weran-dy
zszywał dratwą rozpruty rzemień uz-decz- ki
gdy Marta — usadowiona na po
ręczy — huśtając nogami w powietrzu
zapytała:
— Co się koniec końców stało z lą
pralnią z tą Halą i tak dalej? Wiesz ty
yk o tym czy nic?
— Nip mam pojęcia Nie miałem cza-su
' '
się- - dowiadywać '
— Czy mogło coś podobnego znik-nąć
jak widmo?
— Może i mogło
Marta zaczęła się bawić listec?kami
dzikiego wina obrastającego werandę i
po chwili milczenia zmieniła temat Za-częła
opowiadać o pewnym rodzaju stra
chu który odczuwa
— Widzisz od dzieciństwa człowiek
zapoznaje się w życiu i czyta o rzeczach
które budzą strach Ale ja się nie boję
tych rzeczy samych w sobie Ja się bo
ję najbardziej strachu przed strachem
Nie wiem czy mnie rozumiesz Najwięk
sze wrażenie wywarł na mnie kiedyś
onis iakieeoś zatonięcia okrętu: iak lu- -
Idzie walczyli o miejsce w łodziach ra
tunkowych spychając się nawzajem jak
mąż odpływał w morzu dalej od swej żo-ny
która go błagała o ratunek a on
nieprzytomny ze strachu bal się zęby
Ca nie uchwyciła za nogę czy rękę i nie
pociągnęła w doł Jakaś matka w ten
sposób odepchnęła od siebie rodzone
dziecko i tak dalej To jest właśnie naj-straszniejsze
ze strasznych że żaden
człowiek nie wie właściwie jak pod
wpływem strachu może postąpić i jak
postąpi wyooraz soDie ze taki się wyra-tuje
i później musi żyć ze świadomością
tego wspomnienia Potworne Nie znaj
dujesz ze to jest okropne?
-- - Pewnie — mruknął Paweł
— Otóż mnie teraz nie wiem ikad
się to bierze ciągłe nawiedza takie wid-mo
strachu strachu przed sobą — Za-milkła
i przestała machać nogami Po
pewnej chwili innym tonem:
— Wiesz wtedy gdy wezwano cie-bie
do gminy Przyznam ci się że i-sto-tnie
zachowałam się wówczas
— Ach nie mówmy o tym
— Cl33le iestPŚ tpra7 JsnrarnTSTll'
A jak mamy chwilkę czasu dla siebie
też nie chcesz rozmawiać
— Słuchai iak Sie Drawiip ctp£ dni
w tygodniu to nie jest odpoczynkiem
siódmego dnia rozmswhc o Etrechscb- -
a 1 4av?wb -- ~£ —r _
i--
-ii uw fŁA j-ii-r- iiicia rayic uujc łio
pcrę oTii ~jhai3 Ae — pan n:ce z
Mokotowa?
— Z Jlokctowa
— To pewnie dia pana kartka napi-ran-a
Eo mówiła piryjćrie ta z Moko-towa
jeden
Poszł3 wróciła i podała przez próg
Mokrzyckiemu wymięty świstek papie-ru
Rozwinął i odeyfrował dziwaczne hie-roglify:
— "Panie doktorze Jednak
dziś Pojechałam do Wer Romek już
wie Z"
— Nie rozumiem — powiedział —
to nie do mnie
— Musi do pana Pan od akuszerki?
— Ja? skąd! Od jakiej akuszerki?
— No mówi pan że z Mokotowa
— Z Mokotowa ale nic nie wiem o
radnej akuszerce To nie do mnie
— A to musi nie do pana Bo pani
jenżenierowa zostawiła i powiedziała jak
przyjdzie taki jeden od akuszerki z Mo-kotowa
to oddać A ja nic nie wiem
Bez okularów niedowidzę panie
Wzruszył ramionami i oddał kartkę
z powrotem starowinie Tamta przymy-kała
juz drzwi
— Hm tak — powiedział — no a
kiedy pan Wojtczak wróci? Nie wie
pani?
— Nie wiem On to latawiec Kaz
wróci raz nie Lepiej go w pracy łapać
w biurze jakby co do niego
— Ja może poczekam — powiedział
niezdecydowanie
— To jak pan chce- -
Zamknęła i zaryglowała drzwi Po
stał jeszcze przez chwilę zawiedziony i
zdezorientowany Nić wymknęła mu eię
z ręki i zawisł w próżni Hm poczeka
trochę
Zszedł o pól piętra niżej przysiadł na
parapecie okiennym Grójecka poszarza-ła
słońce opadło za linie domów i per-spektywa
ulicy wpelnila się szaro-zlocist- a
mgłą Dalekie przestrzenie Okęcia vle-wa- ly
się w jednostajną siność Ruch na
dole zamierał zamykano stragany zwi-jano
łiandelkowe kosze i wózki Przesie-dział
na parapecie z dziesięć minut co-raz
bardziej nmimiejąe niepewność i
bezcelowość takiego oczekiwani) na Ro-mana
"Raz wróci ra7 nie a czasem i w
nocy potrafi"
Coś szczególnego' Znów w kierunku
Okęcia przemknął piaskowy samochód
Ten sam czy nie? O do licha!
Szybko poderwał się zbiegi na dół
i slanąl wyczekująco w bramie Poczeka
Jeżeli len samochód będzie wracał i je-żeli
to len sam i jeżeli to Barbara —
po prostu: pokaże jej język A masz
Nie doczekał się i języka nie pokazał
Owszem przemknęło przed nim kilka po-dobnych
samochodów ale nie ten Za
szybą jednego mignął mu oficer sowiec-ki
w drugim zażywna para w trzecim
jakiś młodzieniec Znudziło go wreszcie
to polowanie i oczekiwanie w próżni
— (V4awi j''Sti ni o cyin roin:i-uu- u
z tą swoją Weroniką?
Paweł wyciągnął dra twe i pochylił tię
nad robotą — Nie in:i jej Wyjechab
— Nie djlej jak wczoiaj widzialjm
ją na ulicy A dziś nawet — przypom-niała
sobie — w kościele na taszy Wid-cil- a
wróciła — Posiedziała to po pio-st- u
bez żadnej ukrytej intonacji w
głosie
— Daj mi spokój — odparł
Marta oderwała ręce od poręczy we-randy
i wyciągając je W górę ruchom
który ? boku mógłby się wydawać pate
tycznym przeciągnęła się całym cidli-i- n
jakby w ten sposób chciała dać wyraz
niemej tęsknocie do czegoś dalekiego
Paweł ziewnął sztucznie co zawsze czy-nił
w zakłojjotaniu Het ?a drzewami
nad niewidocznym stąd traktem stal w
powietrzu kurz jak mgła Trwała susza
nad glebą piaszczysta Wszędzie po ogro-dzie
zaczęły się pienić chwasty
— Żeby to chociaż deszcz spadł —
westchnęła
On skończył robotę i poszedł do staj-ni
podzwaniając po drodze wędzidłem
uzdecki
W ciągu następnych dni wciąż był
przygotowany na spotkanie z Weroniką
ale ona nie pokazywała się na drodze
którą przechodzi! lub przejeżdżał Pod
świadomie rozczarowany w swoich ocze-kiwaniach
Paweł próbował w końcu kil-kakrotnie
lawirować samemu niby to
przypadkowo ale w sposób zbliżający
możliwość takiego spotkania Nie zoba-czył
jej jednak nawet z daleka W re-zultacie
doszfdł do przekonania że We-ronika
postanowiła z nim zerwać osta-tecznie
Zcczęlo się od lego że Mania żona
Jana biegła rankiem 14 czerwca i pow-tarzała
szeptem wciąż te sarnę słowa:
— Boe Boże! Boże Eo?e!
Marta która w tym czasie podlewała
sadzonki pomidorów uderzona wyrazem
tA-arz- y sąsiadki zatrzymała się w pracy
— Mania! Co iię stało?!
— Boże Eoże!
— Mania! Co się stało?!!
— Ludzi wywożą!
— Co takiego?! — zbladła — jak to:
ludzi?!
— Ludzi ludzi wywożą! — I Mania
nie oglądajac się biegła dalej do swej
chaty Marta stała jakiś czas nieporuszo-n- a
a później zapominając o sadzonkach
pomidorów poszła na podwórko trzyma-jąc
wciąż konewkę w dłoni
Paweł wyjechał o świcie jak zawsze
z podkładami na lotnisko _
OKUi-iSP- i
Okulislra
Br BUKOWSKA BEJNAR OD
274 RcrCESYsiisf Av
(p— v Geoffrey) Tl UE 2-54-
93
Godiłay prj}Jfć: codziennie od 10 rano dj t --leci
e9hIhVSk
BÓLOWI KRZYŻACH
można lapobiec
pono-dimiii- y
prittaj) normalnie
ujdalln polo-staj- e oryanlinlf klyłmli
iiie('7i'i)la pner-firni- e
pr)ururajł
funkcjonowanie
poejnjerle
piacowali Zaopatmle
n_n
Onlaryjskie
Ubezpieczenie
Szpil
ROCZNICA
URODZIN?
ZACHOWAJ
UBEZPIECZENIOI
pMllec'ih7 iibeple-cv- i
S7plluliii-iiii- i 7-Aulad- ienle rmllcńw
kuncyV7
orniiilarre podaniowe
owtryinlioasl? hpllalacb klmkoluli-- k
PK7IC7Y1AJ niwniiNii: nnTAHVi
I1HIVIII-INI- A S7PIIAINI
poprol
pracinlawrę
ONTAFIO
HOSHfAL
COMMISSIOK
TOfOHTO OMTAPIO
MMhbbb
ę fĘSk
j---j
v sefcetr: od 10 dJ 4 Jeci
S2W
W
Hol w kriłaih ejto Jrst
ubpuU prat4 nerek Ody
nerki dlulaC- - nadmiar kuasow I
Wtedy uiainlr
loole vciiiw ból w umi-eli"
olełalo lub
spch-j- ) nku To Jfst pora aby li'a])llC) pIlp'l£uilłkkll Doteilifa (Ho(ld'a Mdnnoer-y malne nerek Wów-ci- a ile lepiej - pedile rle lepiej Muli - lepiej
le w plifulkl llodd'
IUodd's Kldney 1'lllsl Juł lra
ni ne
19 ta
—
Nie Juł
ulu na
W
rlittlll dy 19 lat
musi? ptai-- K (iM)linc skład-ki
1
w
li-inlti-u'
luli w ]i
IjIiiil Komisji
iSKirOt)
(A
- ]?ell nie ma
sweijo lub na
pic do:
j
crrulrrp I 7 fl
BML
3C
fir
BEsmci
Włsaysłswa
SAPaUSKaS
LEKARZ DENTYSTA
(drugi do=i od Koace-alles- )
Przyjmuje za uprzednim telefo-nicznym
porozumieniem
TsUfon LE M2S0
129 Grerudirr Rd S
Dr S D BRIGEL
LEKARZ DENTYSTA
CHIRURG -i-- STOMATOLOG
ł'ShpEelcrljaalniKs'staanc&eclhaSroiuartrbsNrcoJnasm27yUBuultltdnlof
86 Bloor St W — Toronto
ToUfon WA 20056
JW
Dr MLUCYK
DENTYSTA
2092 Dundat St W Toronto
Tel RO 9-ć- 82
JW
Dr E WflCHNA
DENTYSTA
Goduny: 10—12 1 2—
386 BathiKłt St EM 4-6S-
15
ADWOKACI I KOTARIUSZE
CMB!ELSXIVb:abcl1
ad"vokat i notariusz
Prjyjecle codrlentile — Suit 04
Bcsrd Of Tratle Bldgv
11 Adelaldt'St: Wt4t
(pry Yonge St)
Toronto — =M 2-12-
51
Wieczorami ja uprzednim
Iplełoniwnym porozumieniem
2W
STEFAN A
MALICKI LLA
ADWOKAT OBROŃCA
I NOTARIUSZ' '
Biuro Uh: AT 90301
W soboty I po £0dz fl:
91 Rd Toronto
tal HU 14361
JW
E H ŁUCK BA LLB
(ŁUKOWSKI)
I R H SMCLA BA LLB
POLtCY AtfWOKACI
Wnpolnlry firmy adwokackiej
falanty PaiUrnak Łuck k (melt
V BLOOR ST W ró UiyWA --tH pryjimijq ulerroraml ra trlefonlct-ny- m poruriiitilenlein 1H
JAN L Z GÓRA
ADWOKAT --firPBROŃCA
NOTARIUSZ
Tcl Biura: LE 3-1J-M
Alicli AT 9 9-16- J H79 Ottten 51 W — Toronto
1H
GEORGE BEN BA
ADWOKAT l NOTARIUSZ'
MóaI po pnhkti
1147 Diiiid-- - SI W Toronto
Tel U ĄtiĄli ( LE 4Ś432
13
G HEIFETZ BA
ADWOKAT
S HEIFETZ —
NOTARIUSZ
M Wellington St Wj Toronto Ont
tM 444SI' wltrml WA ł-44- lS
Jan Alexandrowlcz — Notary Public
POLSKIE BIURO INFORMACYJNE
1'omoc w sprawach rodzinnych spadkowych ' majątkowych w Polsce — Kontrakty J inne dokumenty Imigracja Incorae Tx
Tłumaczenia
Toronto Ont 6 10-- A Ouen St Wtt Tol EM6-544- 1 UW
DOMINION TRAYEL OFFICE
55 Willington Weil — Toropto — Tal EM 6-64-31
S HEIFETZ NOTARY PUBLIC
Załatwiamy sprawnie I folidnlc: Sprowadzanie krewnych z PohU
na stale lub wiryte — Wizy do Polski w 10 dni — Wyjizd do
USA na stałe lub vi?yte — Sprawy majątkowe w kraju akty
datowizny pełnornocnictua maleństwa pnez zastępcę 1 1 sprawy
Gwarantowaną pnr-sylk-ę pieniędzy i paczek do PoUkiT Ukrain
Tlumacitni notarUtn wtttlktch dokumentów
Bezpłatna informacja listownie osoblsWe I" telefonicznie
mimfar
Ę 555 %
Rum$y
M-- W
KALESONY
CRISS X CROSS
DLA MĘŻCZYZN
I CHŁOPCÓW
opatentowane w rJMS
Specjalnie Mprojekto
ane nleuwierajce
— wygodna guma
w parie — patentowany
umozamylujący £le
pnód CrlM X Cross
o eitetjeznym
wyfuaae
Zrobione l wysoko gturVoire] eneu- - nJ bawełny
Trwale łatwe do
prania nie vymf a- -
Jare prasowania
OdpTłtednłe
podKosrulil nHIMłf f li i riai'iaHai'ai'ai'aiaiaM '
im j_ ii jhuij ij w i iu i mummmmmm&am
i iigFjtW Bn5r5jB ifą]
?
s
łf
1 L
7 i
--4j t !
ii