Zwilazkowiec Alliancer, November 05, 1958

              I
N POŁUDNIE OD PIEKŁA
1
Opowieść i kraju na południe od łego piekła na ziemi Sahary yk
nipi uum ciaiuyiii wicaiiidnuw
Ił-wn-ie
raptem małomównych Nie było
pVar łaskawa się po lędźwiach i
°iro-ŁVń-u
rak do góry w geście po- -
j
Ten tłum jest wręcz ponury" my- -
Jat hen_ rnui-ł-io- " m r"ln Matu-- - "Tiirt7iP w
t'(] si mubza byc zbyt leniwi by nawet
języki"
(S-jgov-ac
-- e
na uotizasnał swym 'wielkim łbem
L -- To bł ich święty krokodyl Tropi- -
i Rie we(lZiai iieuuuize się aiiiiu
TrmjiCiel speszony nadrabia mina
K:ze tragarzom obedrzeć świętego kro- -
liOdiUS Ze SK—Ory rzurcuaiemkrótkjaiivuroyzkiamziicJiey- -
Łei
L trasarzy wbija swój wielki nóz w
4„rh zwierzęcia i szarpie ku sobie Z
ATelMej krwawej jamy wypadają rogi
)snnlop cztery mosiężne bransolety
'liozne i' piczel ludzka
Ą Tiopiciel triumfuje Wykrzykuje coś
tlronicznjm tonem
-- Mówi tłumaczy Nata — "Ładne- -
[% melinie świętego co wam zjadał
f {kobiet}'
Dobize mu gadać" myślał Ken
i'Naza sie Kulibali nalezv więc do
Ktego znanego rodu plemienia Bambara
Hi- - fiinfi-1- 7 hiprzp swa nazwp od wipl- -
Ikiego SiCzura skalnego — ma jako
manna Mima Ale nie Kazay klan czci
lilak nies7kudlive stworzenie"
Teraz będziecie mieli spokój'" —
'gardłował tropiciel przybierając bona- -
iterAa pozę
"Teraz dopiero zaczną się historie!"
Iimsiai len LUKUiwierw się sianie ine- -
Ijjprzyjemnego będzie zwalane na karb
Ffzemsty ducha swięiego KroKoayia Le-Ejpi- ej
tutaj nie nocować bo tropicielowi
limmo nmtrifić sie coś bardziei urzv- -
Skrego"
Podnosząc się niechętnie na leżaku
IłjKen dal roka przygotowań do wy
m-- la
marszu
Marnie mu się szło No i pora była
Ken chciał jednak dos-trzec
przed nocą do osady białych
Słonce zbyt jeszcze wysoko piekło przer-aźliwie
żar buchał w twarz od rozpal-onej
ziemi Tam gdzie ścieżka szła
'prosto a ścieżkom murzyńskim rzadko
p się zdarza Ken próbował iść czas ja- -
i! )=() o —
Maria Rodziewiczówna
i
własnoręcznie stanowczo rzucała
śmierci tego człowieka Tydzień dwa
miesiąc a z natury tej tak bogatej zos-tanie
gdzieś w borze kości kilka i kop-iec
darniowy Nie kozak go zabije i nie
kula moskiewska lecz jej wola i słowo!
Dlaczego' — że ja kochał i był Pol-akiem'
Z ofiar fortun milionów szczęścia
ipokoju ona i swoją złożyła wielką nie-szacowa- na
zaparcia się pełną! Bóg je-ide- n
wiedział jak dawno i jak głęboko
pchała tego człowieka Kochała go ci- -
skryeie dusza cała wtedy gdy on f znał zaledwie gdy go świat nazywał
gubionym Kochała tę duszę bujną jak
cj"cza dziewicza którą swym czarem
i modlitwa gorącą dźwignęła na światło
kochała go natrznn 7 rwrarlnwnniem
na cud jego poprawy na to życie które
obudziła i wypielęgnowała Czekała lata
jia ow dzień gdy przyszedł do niej z po- -
i"ZeKa I DVlnnlfm rn Toń rnhi? i 7fn- -
0ll3 7en mpP7flnn!bn JfnnUnnla nn}aan
oddała krajowi'
' W tej chwili z głębi duszy jęk się wy- -
IZlfral Serce nrnsiłn litnśrit Tprlni cło- - Hbjł czas jeszcze ocalić by go mogła
a siebie Za granicą były kraje spokoj- -
°n oy uszedł tam na jej rozkaz
bezpieczny od kul i Sybiru istniał- -
Wko dla niej i dla szczęścia! Ale
'i~""a ołtarzu przed nią tyle serc było
"Je bolow! Czyż ona swoje odbierze
jpisrod tch wszystkich co może jesz- -
Więcej cierpiały! Raz ostatni z
WeiJla Wielkimi iT-i- mi nrlHołn ifl Prlenn
„
?gu dłubią głowę — ofiarę poleciła
ef On stał i czekał rozkazów
podała mu rękę i uśmiechnęła się
~" ucie pana ceny nie ma wszyst- - '" W MOZP 7I1lipe ™wyrisotarczyło„b„y z„a„pMłacAie
cżvrtlmusze Podobnym się wywdzię- -
ŁUZJeS nan na cmmi-r- t lnV no maba
r tOnla chmonćioniei ś„mimericni:ę_ą surw_:u-ą-ęlskuujpeicipeanmui
Zatrz
tflłie
Nli
ymała się niepewne czy to co
irzeehem nie będzie w takiej
'le SZCZeŚpin cwoon nhna lnr7 nca
I bL zyzny' ' dlatego idziesz pan
~~Jak tn -- „ „_- - 11 _: rr --' u ani - wv i4 i !hviiii
fezeźa C W nie oczy sw zd2iwione--
aAiaffissa
kiś z zamkniętymi oczami bv dać im
trochę wypoczynku
Karawana wlokła się ospale Znie- -
kilkanaście
usiadł
moździerzu
Nieśli
1U iiuuiutu puiuniiaiiiw 1VQL' ne prZesiał na nią dy wstrząs kazdv krok niosących go tra-ogąd- ac ruszył ostro naprzód poprzez garzv odbijał się w
trawiastą
przestrzeń przestały istnieć Za parę godzin beda wreszcie osa-Ke- n malignie Zresztą mu-Idzi- e administracyjnej"
siał mibećł gjeodrąncazkęmvśmla-al-andcozjnśća jaOkpannoaj---i- do świadomośmcigłę zirytowany dpoetłaernł
prędzej do jakiegoś cieniu wyrzutów głos Naty robiącego wymówki
Rósł boi w karku ciemieniu do- - tropicielowi:
Koła oczu Wyczerpany stracił "Mun n je ko? Mun i je bama fa°
aocznie swa zwkła odporność słoń- - A mani ke'""
ce i dostał porażenia
Wreszcie — daleko przed nim do-trze- gł
zarysy spiczastych dachów wioski
murzyńskiej
"Jezeh udar jest silny" myślał Ken
"i stracę przytomność tu na otwartej
przestrzeni a hełm spadnie mi z głowy
— koniec Gdy nadejdą moi ludzie bę-dzie
za późno "
Zbierając resztki sił ruszył ostro ku
wiosce ku zbawczemu cieniowi Zata-czał
się pod ciężarem
świętego krokodyla" przemknęła mu
się mysi
Wieszcie dochodził do wsi "Jeszcze
ostatni wysiłek" myślał "Byle nie
upaść teraz w ostatniej chwili "
Wbiegł prawie przez wąskie przej-ście
na otoczone chatynkami podwórko
pierwszej z brzegu sukih zatoczył sie
ku cieniowi spiczastej strzechy potknął
się o jakiś ciemny kształt ziemi i
się pod ścianę chaty
Ktoś go szarpał za rękaw
"E mossie: toi ya parti d'ici!"
To głos Naty ale dziwny jakiś wy-lękły
jakby
"Idź do diabła!" mruknął Ken "Cho-ry
jestem muszę wypocząć"
"Nie nie — trzeba iść gdzieindziej "
"Czego ten drab chce ode mnie?"
myślał Ken Uniósł się z trudem pod-pierając
się rękami Głowa bolała go
piekielnie miał nudności
Nata tropiciel dalej tragarze
A obok niego rozciągnięta bez ruchu
na brudnej zatłuszczonej macie z liści
palmowych-- — jakaś dziwaczna prawie
naga istota o ciele starej przeraźliwie
wychudłej kobiety i potwornym na- -
Zagrody
i£?==fl
19
Pożary Zgliszcza
Coś nibv nrzeczucie wielkiei szczęśli
wości ogarnęło go duszą całą zawisł u
ust dziewczynki tamując oddech
— Chodźmy! — rzekła krótko
Usłuchał Otworzył przed nią drzwi:
zeszła powoli do kruchty Na ostatnim
schodku siedział wierny Makarewicz
strzegąc ich rozmowy bez świadków
Porwał się żywo
— Jeszcze chwilkę Ignacy! — rzekła
mu łagodnie
Powiodła Aleksandra przez kościółek
pusty przed ołtarz rozświecony jedną
lampką
Uklękła i pochyliwszy głowę w dło-nie
modliła się małą chwilę On machi-nalnie
poszedł za jej przykładem cisnąc
rozpalone skronie i trzęsąc się dęb-cza- k
młody nim szamoce burza
wiosenna
Nagle podniosła czoło Rumieniec za-barwił
jej delikatne
— Powiadają ze z kościółka lego
nikt smutnym nie odszedł — zaczęła
zwolna kładąc swą rączkę na mu-skularnej
prawicy — dlatego
panu to co was trochę rozweselić
Posiadam bardzo mało: wolne serce
i rękę Czy panu to będzie otuchą i
osłoda gdy dowiesz ze j e d n o i
drugie do pana należy na
wieki?
Grom w niego uderzył Poczerwieniał
i zbladł mętna mgła zakryła jego bru-natne
oczv przez nią patrzył swa
ukochana i żaden język ziemski nie
streściłby tego co w tych oczach było
— dla niej
— I oto wszystko co panu daje —
mówiła coraz ciszej — Nie dziękujcie
mi i nie kochaicie zanadto bo będzie
nam obojgu ciężej zyć i cierpieć a może
umierać Krzyż ten biorę za świadka ze
nie opuszczę was w zlej czy w dobrej doli
a ile sil mi stanie będę was strzec
krzepić i ochraniać a jeśli zginiesz pan
to pamięcią waszą żyć bede iak wdowa
i sierota Czy tego chciałaś ode
mnie?
Nie było odpowiedzi świda usunął
się na ziemię czołem kamienia
smętna mgła rozpłynęła się w wielkie
łzy pierwsze jakie wvlał w życiu
'i zrozumiał skąd na ludzi spływa bo-haterstwo
i zapał i wiara I zrozumiał
szał krzyżowców i uśmiech katowanych
za ideę i rozkosz ofiary krwawej i po-czuł
w sobie to wszystko — i siłę tytana
infllMLkdHSS
-
"ZWIĄZKOWIEC" LISTOPAD (November) Środa 5 — 1958
brzmiałym pvsku przypominającym ra-czej
nieudolnie rzeźbioną maskę lwa niz
twarz ludzką
Facies leonina' — zniekształcenie
twarzy spowodowane przez trąd
Podtrzymywany przez Natę Ken
wstał odszedł kroków i
w cieniu innej chaty na odwró-conym
do góry dnem wielkim drewnia-nym
do tłuczenia ziaren
sorga
Wreszcie prowizoryczny "hamak" z
podwieszonych na drągu derek był go-towy
go "jak świętego krokody- - w„1Uil sie In' nocnnoJrt imiiiui cia rtAiAttrionio C ni- -
i jego nieszczęsnej odkrytą płaszczyznę gWie
Czas
i w szedł jak w
Poprzez wpołomdlenia
wany Kena
I
w
Ken wi- -
na
"Jak tragarze
na zwa-lił
)
jak
gdy
policzki
jego
i powiem
może
sie
na
i
pan
dotknął
Woda w wirze niosącym Kena doko-ła
— b!a ciepła robiła wrażenie lep-kiej
Nie mógł dostrzec wyraźnie brze-gów
Gęsta mgła z jaśniejszymi w niej
od czasu do czasu przerwami — nie po-zwalała
mu rozróżnić ich kontury W
pewnym momencie zdawało mu się ze
jest unoszony prądem obok znanego mu
miejsca na brzegu Sekwany pod Pary-żem
dokąd pływał łódką ze Stellą Po-tem
znów łamajaezyło mu jakby nabrze-że
z bali kola jego plantacji
Teraz wir rzucił go ku małemu
wzniesieniu na którym rosło jakieś
drzewko Chwycił je prawą ręką i trzy-mał
się go kurczowo
Melodyjny głos kobiecy powiedział
"Monsieur' — to boli' gdy pan tak
mocno ściska"
Nie rozumiejąc Ken próbował otwo-rzyć
oczy Wreszcie mu się to udało Te-raz
widział przed sobą jakaś białą płasz-czyznę
na której poruszał się ciemny
punkt
Wysilając wzrok — dostrzegł co to
było: mucha pełzająca po bielonym su-ficie
"Sufit nad rzeką?" zdziwił się Coś
było nie w porządku Odruchowo zaci-snął
rękę jeszcze mocniej na drzewku
którego się trzymał
Obok niego rozległo się przytłumio-ne
łkanie Z trudem odwrócił wzrok w
tę stronę To nie było drzewko którego
się trzymał lecz ręka wysunięta z sze-rokiego
rękawa Pośpiesznie przestał ją
ściskać zwrócił głowę
W obramowaniu wielkiego białego
kornetu piękna twarz siostry Matyldy
wyglądała jak jakieś zjawisko z bajki
"A co mówiłem" Poco strzelał krokodla
Nie dobrze jest"
i zarazem dziwną jakąś rzewną łagod-ność
nie znaną dotąd a która mu na
usta i w serce wypędzała modlitwę mat-czyną
— och dawno zapomnianą — a
która teraz odmawiać począł z głębi pier-si
i duszy!
Leżał tak długą chwilę pr7ed heba-nową
Męką cudowną Gdy wstał i pod-niósł
oczy Władki już nie było
Poszedł powoli ku wyjściu powtarza-jąc
szeptem jej słowa Wiara ludu mó-wiła
prawdę: ze Studzianki każdy wraca
z otuchą i szczęściem
t Zastał dzieweczkę u krynicy Piła wo-dę
z blaszanej użyciem wytartej miarki
I na jej twarzy pomimo zwykłej smęt-nej
powagi znać było radosne głębo-kie
wrażenie
Uśmiechnęli się do siebie całym
sercem
— Może paniczyk chce pić? — zagad-nął
pieszczotliwie uśmiechnięty stary
— Daj bracie!
Makarewicz wskoczył do środka ale
gdy wracał z wodą iuż świda kończył
czarkę Władki i nie zechciał więcej
— Dzękuję stary — rzekł — nic na
świecie nawet cudowna woda nie mo-że
mi więcej dać jak to co posiadam'
— Trzeba zawsze słuchać starych! —
decydował strażnik
— A szczególniej starego Makarewi-cza!
— przerwał świda
— A jużci! Panicz tak się upierał na
drodze jakbym chciał zaprowadzić do
aresztu — gderał poczciwiec patrząc na
nich oboie tak rozradowany ich szczęś-ciem
jak własnym
— Czy pan wraca do domu' — ozwa-ł- a
się zamyślona Władka
— Już za późno tam iść — wieść o
moich czynach musiała już dojść Moska-li!
Nieciekawym kozackiego gospodar-stwa
w Luchni zresztą czasu brak Mo-skale
wczoraj rozbici dziś się zbiorą
zasięgną lepszych wiadomości dostaną
wierniejszych przewodników niz ia i pój-dą
na partię Tam tymczasem nie ma ani
kul ani prochu! Należy Śled7ić wroga
dostarczyć amunicji i wrócić z raportem
do brata
— To trochę za wiele na jednego
człowieka Zabieram pana z sobą Przede
wszystkim ukryjemy pana dobrze byś
wypoczął należycie bo sił wam musi za-braknąć
tak egzystując a one bardzo
drogie Moskali Makarewicz weźmie na
siebie a co do amunicji jest wszakże na
to rząd cywilny narodowy!
— Ale gdzie u kogo? Trzymają go
w tajemnicy jak zbrodnię! Każdy sie boi
o siebie Nie ma ni ładu ni składu -- Można
głowę stracić w tym chaosie!
— Niech pan będzie spokojny i mnie
zostawi ten trud Przyniosę panu gotowe
wskazówki i wiadomości
— Czy pani czerpać je chce u pana
Czaplica? — spytał niechętnie
— Nie ma go obecnie w domu O
świcie kozacy zabrali go do miasteczka
Dwe łzy wywołane bólem spływały po
jej bladych policzkach
Wreszcie Ken zrozumiał Był on w
malutkim szpitaliku misji w Samadugu
Zakonnica poruszyła się zażenowana
uporczywym spoirzeniem Kena Podno-sząc
się z krzesła przv łozku chorego
powiedział: "Drzemka panu zrobi do-brze
Proszę zadzwonić gdy będzie panu
cos potrzeba"
"Nie jestem śpiący " bąkał Ken
"Czy nie mogłaby siostra pobvc trochę
dłużej Chciałbym pomówić o moich
ludziach " Ken był marnym kłamcą
Uśmiech przesunął się po twarzy za-konnicy
"O jestem pewna ze pan za-śnie
gdy nic nie będzie panu przeszka-dzało
Pozatem — mam wiele do roboty
Zbyt mało jest nas w tej misji "
Ken wiódł za nią wzrokiem gdy szła
ku drzwiom W kornecie w obszernej
szacie spływającej do ziemi — wygląda-ła
jak jakaś średniowieczna lalka
W chwile potem Ken zapadł w głę-boki
sen
Rozdział XII
Pomimo mocnej budowy i dobrego
naogoł zdrowia — Ken był bardo osła-biony
pod wpływem skombinowanego
ataku malarii i udaru słonecznego Na-stępne
kilka dni bvły dość mgliste w
jego świadomości Miał wrażenie ze łóż-ko
kołysało się pod nim ze sufit nad
nim falował jak powierzchnia jeziora w
pogodny dzień
Od czasu do czasu w obrębie jego
wzroku zjawiała się biała postać zbli-żała
się do niego pochylała nad nim
znów odpływała gdzieś we mgłę Wresz-cie
któregoś dnia przyszło zdecydowane
polepszenie Wzrok się rozjaśnił łóżko
i sufit przestały falować
Gdy siostra Matylda weszła do jego
pokoju śledził za nią oczami a myśli
jego kłębiły się chaotycznie Wiedział
ze powinien odegnać wszystkie głupie
beznadziejne wariackie wizje które nie
mogły nigdy stać się rzeczywistością
Wtem opanowała go chęć buntu Była
zakonnicą? — Cóz z tego? Czy nie było
wypadków gdy zakonnice przychodziły
do przekonania że decyzja ich była błęd-na
i wracały do świeckiego życia? Kto
mógł ją powstrzymać jeżeli by postano-wiła
stać się znów ta którą bła zaled-wie
kilka lat wstecz? Młoda piękna
dziewczyna mogąca swobodnie kochać
wyjść zamąz mieć dzieci cieszyć się nor-malnym
życiem Ale czy będzie ona te-go
chciała?
Nie Nie mając ku temu żadnej pod
stawy — był przekonany 7e nie
W trzy dni później czuł sę znacznie
lepiej Podczas tych trzech dni miał kil-ka
rozmów z siostrą Matyldą O tvm i
owym Takie sobie przyjacielskie roz-mówki
--Sw
Boję się czy go kto nie zdradził
Makarewicz dotąd milczący wmie-szał
się do rozmowy
— Eh niech się panienka nie trwoży
Mnie się widzi ze slerdyński pan zna
się dobre z Moskalami — wtrącił po-nuro
— Żle ci się widzi Ignacy Pan Cza-pli- c
jest Polakiem kiedy go r7ąd naro-dowy
wybrał na starszego w powiecie
— Bóg wysoko a rząd daleko! —
zamruczał stary — Wiem ja panienko
wiele rzeczy i dla mojego panicza boję
się pana Czaplica jak szatana
Zamilkli wszyscy Świda patrzył po-nuro
przed siebie
0 czym myślał'' Czy mu stanęły w
oczach i myśli płomienie ojcowskiego
domu czy ta scena w miasteczku widzia-na
przez szybę?
Nie rzekł nic nie dodał słowa do su-rowej
krytyki strażnika jakby się bał
być stronnym w sądzie o wrogu tylko
przycisnął silnie do piersi rączkę Wład'
ki i ruszył z powrotem ostatnim wejrze-niem
żegnając Studziankę Nie chciał
myśleć o Czaplicu w takiej chwili
1 nigdy nie przypomniał sobie jak
długo szli i gd7ie ich wiodła droga i co
mówili ze sobą Wrażenie tych paru go-dzin
zostało mu w duszv jak pieśń cicha
daleka rozkoszna Wyrazy i treść lozpły-wał- y
sie w melodii ginęły nikły on
tylko śpiew słyszał i nim się upajał jak
narkotykiem
Makarewicz za ich oboje straż: trzy-mał
i służył za przewodnika szperając
po drode i 7aroślach i jego głos obu-dził
Swidę z marzenia przypomniał ze
jest na ziemi Podniósł oczy Pned nim
leżał juz park i ogród sterdyński
— Chodźmy paniczu tr7a się rozstać
— prosił poczciwiec — Panienka wróci
sama do domu a ja was tak schowam
7C i szatan nie wynajdzie
Świda westchnął ucałował ręce Wład-ki
i poszedł posłuszny
Strażnik wwiódł go w gąszcz ogrodu
zaprowadził do starej dawno opuszczo-nej
oranżerii otworzył na wpół rozwa-lone
drzwi
Weszli do wielkiej wilgotnej izby
która widocznie niegdyś służyła za skład
ogrodniczych narzędzi Walały się i tam
skorupy wazonów resztki polewaczek
stare rydle słoma pęki rohoży
Strażnik minął ją weszli do właści-wej
cieplarni
I tu panowała pustka i zniszczenie:
półki od kwiatów porozpadały sie w częś-ci
a piece otaczające ściany świeciły
ogromnymi dziurami Stary dobrze
snadź z miejscem obeznany zeszedł na
dół poruszył parę desek z boku scho-dów
wśliznął się w jakąś czarna jamę
świda ostrożnie wszedł za nim Po chwi-li
w ciemności zajaśniało światło stali
obaj u wejścia do paliwa pieca Maka-rewicz
zapabi kawałek drzazgi
aa9Sa3auam£HE9IBlKanE!BCaKM(HnHaMHHMMMaMHHiMHHBMMHMHBWPMMHmMBMaPMaBW"iH
'- - f r-ms&ifmmismtiSSiisfi-
SiSsiiM
i fIII islnti? __ —:— ~8T" Jf§
KOŁDRY KOCE FIRANKI MATERIAŁY NA KURTYNY
BLUZKI I SUKIENKI
dla siebie i swoich bliskich w kraju
Najtaniej i najlepiej kupisz w znanej polskiej firmie
FORTUNA TEXTHES & CLOTHING
WIllŁ FR BRZESKI
488 Queen Sł W Tel EM 6-61-
98 Wyiylkł paczek I pieniędzy Pekno z Kanady I lekarstw z Anglii
87 S
DOMOWA
NATURALNA KURACJA
Jeśli wszelkie lekarstwa za-wiodą
tam pomoże kuracja na- turalna Podając dokładnie obja
wy choroby wyślemy natch-mias- t
odpowiednie lekarstwa
i wskazówki
Posiadamy skuteczne zioła na
schudnięcie Cena $2 00
Na odpowiedź prosimy załą-cz)
ć znaczek pocztowy
LIFE & NATURĘ
64 Catedral Winnlpeg Man
84 w
ADWOKACI
JAN L Z GÓRA
ADWOKAT — OBROŃCA
NOTARIUSZ
1437 Queen St W — Toronto
Tel Biura: LE 3-12- 11 Mieszk: AT 9-84- 65 56S
GEORGE BEN BA
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Mówi po polsku
1147 Dundas St W Toronto
Tal LE 4-84-
31 i LE 4-84- 32
BROŚ i ŚMIECH
ADWOKACI
7 Riverview Gdns
(okolica Jane i llloor)
Toronto 9 Ont
Wiccorami i w soboty
lei KO 6-63- 22
12 W
E H Łuck BA LLB
(ŁUKOWSKI)
ADWOKAT NOTARIUSZ- - OBROŃCA
WPassptóelrnnikak fIirmŁuyckprawnlczrj Blony
57 BLOOR St W róg Bay pokój 20U
TEL WA 4-W- 55 Przyjmuje takie wieczorami od 7 ej
do BtcJ oraz w wboly za telcfonlcz-n- m porozumieniem 55 S
c--
m BIELSKI ba BCL
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Przyjęcie codziennie — Suitę 702
llermant Uldg
21 Dundas Square Toronto
EM 2-12-
51
Wieczorami w ponledlakl 1 środy
od uodz 7 9
1720 Oueeń St W LE 1-0-
945
(przy Itoneesyallen 72-- W
CHIROPRAKTYKI
Specjalizacja
dolegliwości
wyposażony
NAJBARDZIEJ ZBLIŻONE
DO TYCH WAM SMA-KOWAŁY
RODZINNYM
i oka7Je
W
Dr S D
LEKARZ DbNTYSTA
CHIRURG —
PSlhplecclaalnitst-a - &chSornórbceonasm' yBulldlng
Kancelarln No
St W — Toronto
Telefon WA 2-00-
56
W
Dr E
DENTYSTA
Godziny: 10—12 i 2—fl
386 Bathurst St — EM 4-65- 15
W
Dr M
DENTYSTA
2092 Dundas St -
Tel RO 9-46-
82
W
LEKARZ DENTYSTA
Tel WA 2-08-
44
310 Bloor St —
przyjmuje po uprzednim porozumie-niu
telefoniczni m W
H
DENTYSTA
31 Howard Park Ave
(rói: Konci"ivalles)
przyjęć ta zam telefon
LE
49 s
LEKARZ DENTYSTA
129 Grenadier Rd
dom od Roncciville)
Przyjmuje za
Telefon LE 1-4- 250
8
Br O D
Bukowska O D
prowadza nowoczesny uablnct
okulistyczny przy
274 Avenue
oTboekl GLeEoffrey St ' 2-54-
93
Godziny przyjęć codziennie od 10
runo do 8 wieczór W soboty od
10 rano do 4 po pol 378
H DC
DOKTOR
leccnia arlrelymu
lumbajjo syjutyki muskulów
1 stawów
Gabinet w najnowsze urządzenia
X-R- ay —
78 LAKESHORE RD MIMICO CL 5-22-
31
B8-W-- 10
NAPOJE
KTÓRE TAK
W KRAJU
Toronto
Toronto
Wiktoria
- Ale - - Soda
BEZPŁATNA DOSTAWA
na bankiety inne
TORONTO
TELEFONUJCIE
DENTYŚCI
BRIGEL
STOMATOLOG
Uitnej
270
86 Bloor
WACHNA
LUCYK
W
Dr Tadeusz Więckowski
W
Dr SCHWABE
Godz
1-2-
005
Dr Władysława
SADAUSKAS
(drugi
uprzednim telefo-nicznym
porozumieniem
OKULISTKI
Bukowska-Bejna- r
Ronceivalles
Zbigniew Boyko
reumatyzmu
prześwietlenia
OKULIŚCI
Cola Ginger Orange Cream
WAInut
v 1-2-
151
w dnie powszednie
do god7„ 7 wiecz
Nie dostarczamy towaru do prywatnych domów
2TJW
Paczki PEKAO do Polski
: DO WYBORU ŻYWNOŚĆ MATERIAŁY PREZENTY
LUB WYMIENIALNE NA PIENIĄDZE
(prawie 100 złotych za dolara)
Janique Trading - J Kamieński
TORONTO Onł: 835 Oueen Sł W — Tel EM 4-40- 25
EDMONTON Alła: 10649 97th Streer — Tel 2-38- 39
RÓWNIEŻ WSZELKIE LEKARSTWA ITR
Najszybciej i najtaniej! Wolne od cła!?
ŚWIEŻE POMARAŃCZE I CYTRYNY ? '
} e f £ ~ 2 w
i mvi
M
41
t
#
i ł
tę
K
W
t !