Zwilazkowiec Alliancer, January 20, 1960

              Pi
Ji
K&6I
ji S#€fc'--ikTLrtł#J- v irtwa{iu!WOiw4BS JfrtŁii!?T™BWB aZS
łJfciiwfK-- p twwwwłiwcłfertił-iMenłł- ł """ v t#ag'
"gWIĄIKOWTEe STYCZEŃ (January) grofo 20 — 1960' smr
Jerzy Seweryn Barbaro
(COPYRIGHT BY "ZWIĄZKOWIEC")
Widocznie to kłębowisko to były
v?B
owe
min w chórze okrzyków roz- -
c można było — "na pragie na
P§gie na Zalibusz do kolejki" Już miał
rriK&c'na ukos przez jezdnię ku samo
chodom gdy nagle olśniło go przypom- -
Sienie wysiadając z tramwaju nie chwała A po tygodniu zakochał
t£M reszty od konduktora A dał mu
pjyne i ostatnie jakie miał — sto zlo--
tyclj
ralpozejrzal się bezradnie Rozdroża
fow&ywaly na trzy kierunki: tam
Skąd przyjechał na lewo — ku Królew-- j
Niebo nad Wisłą było szare i pu-ste- li
ialo stamtąd milczeniem i chło
dem
i&xłT'~JA ine-nni-n SAlfUS JUiŁLŁU łlTf UUUUnCHirt fi JlVniM9 Vl!
asu z Gdyni przypomniał sobie zu- -
jjmckiego Z Zubrzyckim pracował jesz-ćzelprz- ed
wojną u Kodaka na placu Na-jpojlo- na
Barbara przyjaźniła się z Zu-l¥jiyc- ka
Chodziły razem do kina jeż-'dzif- i'
"a wycieczki do Podkowy Leśnej
Zubrzyckiego spotykał kilka razy po-dpal
okupacji Zubrzycki mieszkał na
Bijtana zaraz za Rakowiecką Był to je-toy- hy
realny w tej chwili adres jaki so-hiejprzypom- nial
KRuszyl w Marszałkowską ku placowi
Zbawiciela w szarzejący zmierzch i bło-tnistą
breję ulicy i wykoszlawiohych clio-iinlkó- w
Tłum uliczny przelewał się obok
Jednostajny chaotyczny Wszystko zna
jome i — nie takie W wylocie Wspólnej
gnęia znajoma syiweia wieży usmen
Wspólna w niczym me przypomi-Wspóln- ej
Za Hożą zwolnił kroku
stanął na rogu Skorupki Spojrzał
mrtwn nustkn ulicv takiei znaiomei
Nad milczącym gruzowiskiem wisiała
cFeijma milcząca mgła Po ścieżce między
Łwiliska rudych cegieł wspinały dwie
kpŁJety z koszami Obok po jezdni Mar-saJkowski- ej
biegły limuzyny człapały
Wrota koni dzwoniły i brzmiały tram-waje
dreptali ludzie a o dziesięć kro-p- w
dalej — nieruchomy chaos cegieł
pligmina belek i żelastwa jałowe dno
księżycowego krateru Tu właśnie w
lytd narożnym domu na Skorupki spot-kalp- o
raz pierwszy Barbarę W tym wla- -
miejscu gdzie było mieszkanie jej
lASft=S= J - ~ -- -
Mackiewicz 31 Droga Donikąd jf
Wszystkie
w siebie że w obecnym
E]ytn zapracowaniu byłby zadowolony
gdypy izecz się sama przez
śi3Tak w siebie wmawiał nieraz Ale
cżyfiiiogl byc zupełnie tego pewny? Czy
wieczial jaka przyjmie postawę z chwi-ląlgd- y
Weronika przestanie sięnarzu-cacfsama- ?
Oczywiście że nie wiedział
Natomiast wiedział z całą pewnością iż
niędopuścić aby absorbowała go w tm
stopniu dó jakiego rościła pretensje
Nabitym tle dochodziło pomiędzy nimi
doflistawicznych kłótni a po ostatniej
niewdzieli się już dwa tygodnie Teraz
Weronika stanęła przy saniach i głosem
skruszonym mrugając powiekami po
wiedziała:
SSl— Pit-iiriln- ti m '"" popatrzyć z da--
Uśmiechnął sję zmieszany— Sia-djH- "
powiedział" innfująć' ton beztroski
--rpodwiozę
jS- - Dokąd?
choć
rr-- Dokąd ja chcę
Rozmowa zaczęta w ten niezgrabny
spćiób urwała się nagle i nastało klopot-C- 9
milczenie grożące rozpełznięciem
tiJW takiej próżni po której każdy za-fwyt- zaj
domawia sobie w samotnych my-ślach
niedopowiedziane słowa i rozsąd-ąteSnapraw- ia
rzecz w imaginacji gdy
bywa że już naprawić się nie da Wcro-iU3mia- ła
na ustach stereotypowe pta-ą3loką- d
był jeździł gdzie pracu-i- e
i temu podobne tylekroć wypowi-ada
banały które nie prowadzą do ni-- 1
cłu ba do straty drogiego czasu
$fĄ raptownie pchnięta instynktem
ttmtapila bliżej i "zapytała bez namysłu?
ęyTp Ty mnie juz więcej kochać nie
JcWesz?
cjKto wie czy słowa te nie były wlaś-liMtajgorz- ej
dobrane Skracając odra-Aikusj- ę
do sedna sprawy jakby bi-- 3
podcięły Pawła Obudziły w nim
JUMD wolny opór jaki się budzi wobec
fDś co zdaje sie bvć narzucane prze- -
r£I9Łt°v1ULłlaJ w„eroniKa — zaczai1 s„u„li!i„u
fpojrzawszy w jej pałające oczy oczy
Przes2edł "w łagodną perswazje
l£sa jestem zapracowany te-T- y
sama widzisz Od rana do nocy
9 tego chyba sama rozumiesz jaka
ejjpfmoja sytuacja niepewna Gdzie ja
jam
rodziców piętrzył się także stos rumo-wisk
Barbarę poznał w maju trzydzieste-go
siódmego roku a już po trzech mie-siącach
był jej mężem Z pierwszego
spojrzenia — nie spodobała mu się za
nadto po warszaw sku — zalotnie zu- -
ze — się
się
się
w niej na zawsze W niei — takiei iedv
nej a takiej teraz nienawistnej O ileżby
dal w tej chwili aby to kolejarskie "szko-da
fatygi" odnosiło się i do niej Aby
pod rumowiskiem ich domu leżała ona
Ileż razy — w obozie potem w Lubece
potem w drodze do kraju potem w wa-gonie
z Gdyni — myślał: a gdyby tak
właśnie z Barbarą było "szkoda fatygi"
I wszystko byłoby w porządku Koniec
Przeszłości nie ma domu nie ma
— nie ma A ma się trzydzieści
cztory lata i jeszcze można zacząć jakieś
inne życie Znów przystanął był już w
pobliżu Rakowieckiej
Posuwał się ostrożnie po rumowi-skach
rozlądając się wokół
— Gdzież tutaj znajdę ten adres —
zastanawiał się?
Ktoś szedł w jego kierunku Przy-stanął
i zapylał o numer domu?
Mężczyzna odziany w szare lachy z
wiadrem na wodę w ręku obejrzał go
z góry w dół i zamiast odpowiedzi za-pytał?
A kogo szanowny pan szuka?
— Mokrzycki bez chwili zastanowie-nia
niemal automatycznie odparł: żony
własnej żony Barbary Mokrzyckiej
— To pan jest mężem pani Barbary?
Mokrzycki zawołał: Tak tak Ale
skąd pan mnie zna dlaczego to pana
tak dziwi?
Nic mnie nic dziwi tylko bardzo cie-szę
się Biednaż ona biednaż Ileż na-cierpiała
się
Dobrze pan trafił bo właśnie ja tam
mieszkam Chodźmy
Oszołomiony Mokrzycki posuwał się
jak cień za swoim przewodnikiem Tam-ten
coś mruczał pod nosem ale dźwięki
słów nie dochodziły doń Boże Boże
mój myślał już za chwilę zobaczę moja
Barbarę
Wejdź pan po tych schodkach i na
półpiętrze znajdziesz pan swoich ode
''
-
d--- w"1 '£t'l?-'-JE%1-
r jdftnfc
- V V s _ V - -- - _ J
IJózef i(!j!
prmca autorskie zastrzeżone
rozwiała
teraz
'
przecież
-
Bar-bary
--iSiSX-l
1
mogę mieć czas — i przekładając lej-ce
z batem do prawej ręki objął ją le-wym
ramieniem i pocałował Twarz mia-ła
zimna na mrozie zimno leż były jego
i jej kożuchy a pozycja w jakiej stała
pizy saniach niewygodna Koń się po-ius- zj!
i płoza omal nie przycisnęła jej
nogi obutej w długi męski but — 0-stroż-nie!
— zawołał — Poczekaj siądź
bo tak stać niewygodnie Przecież no
po prostu no szczerze mówiąc nie jv
głowie teraz — Koń pociągnął wolno
poczuwszy że oboje siedzą w saniach
— A jak z żoną idziesz spać to też
tnhip nie w słowie a w czym? — Przer
wała brutalnie zsuwając jego ramię ze
swoich pleców fawei spocnmurniai
— Przy czym tu żona — mruknął
— A ót przy tym
— To ty masz męża
— Ja mogą rzucić
— To rzuć — odpowiedział prawie
ze złością
— A ty co dwie chcesz sobie za-chować?
A może więcej?
— Słuchaj Weronika ty mówisz jak
głupia No więc co ty sobie wyobra-żasz?
Ja rzucę żonę dla i co?
— Możemy wyjechać
— Co ty z tym wyjazdem tyle razy
już powtarzasz" Dokąd wyjechać? Na
Kazakstan chyba
— Nie do Kazakstanu a ja już znaj-dę
dokąd
— Zwariowałaś chjba
Weronika zeskoczyła raptownie z
sań zachwiała się tracąc równowagę ale
ją zaraz opanowała przystanęła i wy-ciągając
rękę powiedziała przez zaciś-nięte
usta:
— żebyś nie pożałował! Pamiętaj!
Paweł zatrzymał konia Spojrzał na
nią jeszcze ze złością w oczach aie złość
topniała szjbko pod wpływem żalu
— Weronika!
Ona iednak odwróciła sie i poszła w
l2s brodząc w swych butach z cholewa-- 1
mi przez ęicdoki sineg mu ze uui sjjuu
nicy zamiatał po wierzchu
— Weronika!
Nip obeirzała sie Paweł patrzał aż
zniknęła między drzewami 1 dopiero wte- -
dy cicho cmoknął na konia Jechał zgnę- -
biony a zasłyszane ongiś słowa Frań- -
eiszka SDod Lasu same lazły mu do gło
wy: "Straszna teraz władza ludziom da na" Przygarbił się i zamyślony ude
zwał się usłużny przewodnik popycha-jąc
skrzywione drzwi Mokrzycki ruszył
w górę po obskurnych schodach ideal-nie
odpowiadających otaczającym ru-mowiskom
— Pani Barbaro gość do pani idzie
— wolał tubalnym głosem z dołu —
przewodnik Mokrzyckiego
Na półpiętrze uchyliły się drzwi z
których wyjrzała młoda jeszcze niewia-sta
Ujrzawszy Mokrzyckiego cofnęła się
wstecz i z piersi jej wydarł się okrzyk:
to Ty! Ty żyjesz!
Mokrzycki z wyciągniętymi ramiona-mi
przekroczył próg pokoju Zanim jed-nak
wziął w ramiona Barbarę wzrok je-go
padł na wózek w którym spoczywało
uśpione dziecko Ręce mu opadły Za-miast
witać się z Barbarą zaczął wpa- -
Barbara stała jak skamieniała Twarz
trywać się uporczywie w dziecięcy wó
zek
stężała w niemym bólu
— Pogrzebałaś mnie co? I urządzi-łaś
się należycie prawda?
— Nie ja cię pogrzebałam ale taką
wiadomość dostałam Szukałam cię roz-paczliwie
chodziłam pisałam dopyty-wałam
się wszędzie gdzie tylko można
A potem i od Twoich przyjaciół otrzy-mywałam
tę samą wiadomość: zginał
Niemcy 'zabili go Nie urządzałam się
Nie ale przecież musiałam znaleźć jakiś
kąt dla naszego dziecka Trafiłam na
dobrych ludzi którzy mnie z dzieckiem
przygarnęli do tej izby w ruinach
Mokrzycki nie odrywał oczu od wóz-k- a
dziecięcego Słowa Barbary drażniły i
dręczyły go miast uspokajaco działały
podniecająco Zapomniał nagle o ogrom-nej
swej tęsknocie o wielkiej miłości
Barbara nagle wydała mu się obca I
to go jeszcze bardziej złościło I to dzie-cko!
Mokrzycki był zdecydowany natych-miast
wyjaśnić sytuację Wzmagał się
w nim nastrój rozpaczy Wrócił na ru-mowisko
własnego życia Pierwszy za-pewne
Trzeba śmiało spojrzeć rzeczy-wistości
w oczy
Ale od czego zacząć Jak spytać Bar-barę
o to dziecko
Gdy stał tak oszołomiony i szukał
słów by przeciąć przeciągające się zło-wrogie
milczenie ktoś ruszył się na sto-jącym
w rogu pólciemnego pokoju łóż-ku
Jeszcze jedna zagadka przemknęła
myśl po głowie Mokrzyckiego A może
to rozwiązanie pierwszej?
Z łóżka wstał mały krępy mężczyzna
w starszym wieku Dotąd przesłaniał go
cień wiszącego ręcznika który widocznie
służył za jedyne przepierzenie małego
pokoju
Barbara zwróciła się doń mówiąc
Panie Leonie to mój mąż który wbrew
temu cośmy słyszeli jednak żyje
— Ano widzę — powiedział i myślę
-
rzając biczem rysował znaki śniegu
Przed swym opuszczonym domem
stało bezradnie dwoje staruszków nad
resztkami bezwartościowego rupiecia i
z troską wyczekiwało Pawia
— Ach baliśmy się już że pan nie
przyjedzie — zaczął Dawidowski i ur-wał
Zapobiegliwie po starczemu nieu-dolnie
pomagał teraz w ładowaniu Gdy
już wszystko było zebrane Dawidowski
podszedł do Pawia i wciskając mu w
dłoń w kilkoro złożony banknot czerwoń-c- a
tym dyskretnym ruchem z jakim
przed rokiem 1014 ludzie dobrze wycho-wani
płacili honorarium lekarzom dzię-kował
serdecznie
Paweł nie przyjął zapłaty Powied7ial
coś w tym rodzaju że jest obowiązkiem
sąsiedzkim pomóc w potrzebie Że je
żeli jeszcze będzie mógł coś zrobić dla
nich to uczyni to chętnie — W tej
chwili spostrzegli Bożka który stał w
pewnej odległości i przyglądał się prze-nosinom
nie witając z(nikim Dawidow-skiemu
zaszkliły się oczy Paweł też się
dlaczegoś rozrzewnił
Wracając do domu myślał o Marcie
Bo jeżeli można powiedzieć że We-ronika
zaczęła rozmowę źle to skończjla
ją w każdym razie fatalnie Paweł prze-strasz- vł sie iei ernźhv n w Inkini rhwill
dzieli
myśli zaczął
Pawia pobiegły w kierunku Marty: uczu
cie własnej niej winy wj rzuty fu
mienia poczucie solidarności we wspól
nym losie wszystko to razem wezbrało
w nagły przypływ odradzającej z
popiołów" przyzwyczajenia miłości
Gdy rozprzęgał konia zaczał padać
a jednocześnie zerwał się wiatr
zapowiadało na zadymkę —
wszystko jej powiem" postanowił "i
naradzimy się wspólnie co robić"
Marta kupiła za pieniadze które jej
wręczył trochę białej pszennej mąki
aby wreszcie upiec jakąś smaczniejszą
bułkę zajęta była w tym czasie miesze-niem
ciasta Paweł wszedł do kuchni i
nie zdejmując kożucha objął ja pochylo-na
nad ramieniem przytuli! do
— Ach — krzyknęła ze szcze-rym
rozdrażnieniem
— Co ty Ostrożnie! — Ręce
miała w cieście Paweł ośnie-żonym
kołnierzem jej nagiej
szyi i zimne pociekły na jej pier-si
pod odchjloną w zgięciu bluzkę i ko-szulę
Nie mogła zlepiommi
ciastem wytrzeć ciekacych kropli wstrzą-snęła
gwałtownie głową nadomiar złego
rozwiązała się jej chusteczka i powj łazi-ły
kosmyki włosów — Oszalałeś co!
— powiedziała złością wyprostowując
się i trzymając bezradnie wyciągnięte
przed siebie ręce po spływała
lepka maź ciasta
że powinniście się jakoś przywitać bo
widzę że mi to powitanie małżeńskie ja-koś
nie klapuje Pocałowalibyście się
czy co do jasnej Anielki Przecież my
tu pana szanownego za faktycznego nie-boszczyka
mielim za jeszcze jedną ofia-rę
szkopów Baśka to nawet mszę
dawała chociażem był sprzeciwmy Mal-ca
nam odżywiać na potęgę trzeba a tu
— na mszę
— Panie Leonie — krzyknęła znów
rozpaczliwie niemal — przestań pan
Mokrzycki miał tego wszystkiego naj-zupełniej
dość Wszystko było najzupeł-niej
jasne Uderzyło go tylko jedno: więc
ten chłopiec w wózku to
Barbara! Kiedyś jeszcze w obozie
dręcząc się zazdrością i nienawiścią —
rozmyślał: jak też mógł wyglądać ojciec
jej dziecka? Przebierał w myśli wszyst-kich
znajomych i nie mógł zatrzymać
się na nikim Nikt nie pasował do niej
Dopasowywał więc wymyślonych
przez siebie ale nigdy nie przyszloby
mu myśl że mógłby być nim oto taki
"pan Leon" po prostu jakiś "szwagie-re- k
Piekutoszczak" Czuł się jak uderzo-ny
obuchem Już nawet nie dusiła go
złość tylko po prostu — zdumienie Ja-kiś
zdumiony żal Barbaro śliczna Bar-baro!
Więc to tak?
— pan — powtónyla zu-pełnie
i błagalnie
— Nie bój się przestanę prze-stanę
— powiedział jakoś uspakajająco
— Serwus Leon Kowalczyk jestem ze
Starówki
I wyciągnął rękę do Mokrzyckiego
Był tak zaskoczony tym obcesowjm
i kordialnym gestem dżentelmena
boso i w koszuli a w dodatku najwy-raźniej
nietrzeźwego że — wyciągnął
swoją Po prostu odruchowo A poza tym
wyczul jakimś podskórnym instynktem
że w powictrzy wisi coś innego Wydało
mu się nagle że to nic Mokrzycki
mąż jest tu groźnym mścicie-lem
swej wielkiej krzywdy lecz właśnie
ten oto Kowalczyk też ma tu coś do
powiedzenia To jest tu na swoim)
zadomowiony posiadacz a on Mokrzycki
— tylko przybłędą
natychmiast swoją dłoń z
uścisku spoconej łapy i odwró-cił
się zdecydowanie ku wyjściu lecz
dopiero odwracając się spostrzegł że
Barbara znów przytrzymuje go za klapę
ha nią i już miał splu-nąć
lecz nie zrobił tego a tylko poryw-czy- m
gestem odepchnął ją ruszył ku
drzwiom
— Józiu powiedziała cicho Barbara
Spojrzał z blLska w jej oczy podczernio-ne
załgane obce Miał tego dość Miał
tego dość
orffc tidw fc bi
na
i
i
ze
na
na
na
on
i
POPIERAJCIE TYCH KTÓRZY
OGŁASZAJĄ SIE
W "ZWIĄZKOWCU"
j-- " ~-_Ji-ifr
7-- O r
Paweł poczuł się głupio zawstydzony
swą niewczesną czułością a równocześnie
dotknięty i rozżalony "poszedł do swego
pokoju i nic jej nic powiedział z tego
co przedtem postanowił był wyznać Przez
chwilę oddawał się bezpłodnej goryczy
osamotnienia w jakie czul się wtrącony
w swej wyobraźni nieomal lozczulał się
nad samjm sobą gdy przypomniał ra-dość
z jaką jeszcze wczoraj powracał
do domu spokój i odpoczynek który so-bie
planował Z tamlego nastroju nie
zostało teraz nic
Zadymka się wzmagała Wiatr zra-zu
leniwie po czym coraz energiczniej
zaczął się dobijać do okien oblepił szy-by
śniegiem wył i gwizdał na premian
Paweł aby pozamykać okienni-- "
ce śnieg padający z góry hulał ze śnie
giem podrywanym z dołu przeistaczając
świat w jedną białą nieprzeniknioną
chmurę W taką noc można spać spo-kojnie
Uspokojony tiochę i ukołysany
wewnętrznie zawieją zaczął rozważać na
zimno i wtedy powziął zamiar przenie-sienia
się do miasta na zarobki W len
sposób rozważał zniknie na jakiś przy
najmniej czas z oczu Wcronwi a później
może się wszystko da naprawić
Marcie zakomunikował o swvm po
stanowieniu podczas kolacji — "Słyszą
jest ludzkim zwyczajem oglądać się za łem" mówił "że teraz nadarzają się do-oparcie-m
u kogoś bliskiego kogoś z Jskonałe zarobki w mieście" — Była tym
kim sie dolę-niedol- ę Weronika ' przykro zaskoczona Aby zmienić temat
zdziałała więc tyle że wszystkie rozmowy ją nagle wypytywać czy
wobec
się
śnieg
się "Zaraz
dzieżą i
siebie
Boże
robisz!
ubabrane
dotknął
krople
palcami
czy
których
różnych
przestań
Baśka
Barbary
ten
właściwie
Wyrwał
żylastej
płaszcza Spojrzał
wyszedł
nikt nie zachodził podczas jego podróży
z Tadeuszem Marta usiłowała sobie przy-pomnieć
— Owszem Zaraz aha byl ten no
Franciszek
— Spod Lasu?
— Tak
— Czego chcfal?
— Nawet nie wiem Pytał o ciebie
Mówił że jakiś interes ma
' — I coś mu powiedziała?
— 7c pojechałeś do miasta na za-robki
— No tak Słusznie
Wiatr za oknami wciąż się wzmagał
i wzmagał Stukał do drzwi i okien a
iie wpuszczany — właził do komina i
huczał w piecu Ale vr domu było ciepło
i przytulnie
XVI
Łaszowski nie robił spodziewanej
przez siebie kariery w dziennikarstwie
Wprawdzie redaktor naczelny lokalnej
"Prawdy" człowiek przybyły z Moskwy
i obcy na tym terenie lubił go dosyć i
po znacznym skorygowaniu puścił mu
dwa artykuliki ale przeczytawszy trzeci
uznał że Łaszowski wciąż jeszcze nie
chwyta i nie pojmuje z ducha tych za-dań
jakie stawia przed dziennikarzem
prasa sowiecka — "To nawet niezłe
sie" — mówił — "to nie jest to" —
Przeniósł go więc na stanowisko redak-tora
technicznego do łamania numeru w
nocy
COS O SZKOTACH
W Aberdeen urodził się ka-rzeł
Jego ojciec był Szkotem
Mr Person uskarża się przed
przyjacielem że musiał wyrzucić
grzebień który stracił jeden ząb
— Wyrzuciłeś go dlatego tyl-ko
że złamał się jeden zab?
— Ale to by' ł ostatni zab
Nudziarze — to ludzie którzy
mówią o innych glediiarze — to
ci którzy mówią o sobie inteli-gentni
rozmówcy — to ci którzy
mówią o tobie
Kaczej dłużnik nie odda wcale
niż dwukrotnie
Hałas — smród dla ucha
Kto bierze drugą żonę ten nie
jest wart że stracił pierwszą
Pesymista człowiek który po- -
życ7jł pieniądze optymiście
Biodra sq drugą parą skrzydeł
kobiety
ADWOKACI I NOTARIUSZE
G HEIFETZ BA
ADWOKAT
S HEIFETZ
NOTARIUK
35 Wtlllngton St W Toronto Ont
ĘM ft-64- 51 wlciorml WA 3-44- M
1 8
GEORGE BEN BA
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Mówi po polsku
1134 Dundas St W Toronto
Tel LE 4-84-
31 i LE 4-84-
32 1S
JAN L Z GÓRA
ADWOKA! — OBROŃCA
NOTARIUSZ
Tcl Biura: LE 3-12-
11 Mieszk' AT 94445
1479 Quen St W — Toronto
i 8
E H ŁUCK BA LLB
(ŁUKOWSKI)
I R H SMELA BA LLB
POLSCY ADWOKACI
Wspólnicy firmy adwoknckle)
Blaney Pjiternak Łuck & Smtla
57 BLOOR ST W ró liny WA 4753
przyjmuje wieczorami za telefonicz-nym
porozumieniem 1 8
CM BIELSKI babcl
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Przyjęcie codziennie — Suito 404
lionrU of 'Irudo Uldg
11 Adela ida St Wtit
(przy Yongo St)
Toronto — EM 2-- 1 2S1
Wieczorami za uprzednim
telefonicznym rozumieniem
2 w
NAPOJE
DO KTÓRE TAK WAM
W KRAJU
na inne
W
""I
BÓLOWI W
moina zapobiec
D61 w krzzach często jest powo-dowany
ospałą praca nerek Gdy
nerki przestają działać normalnie
nadmiar kwasów 1 wydalin pozo-Maj- e
--v organizmie Wtedy wlasnle
może przjjsó ból w krzyżach uczu-cie
zmęczenia ociężałość lub przer-wanie
spoczjnku To Jest pora aby
zażjć pigułki Dodd'a (Uodd' Kldrn
Pllls) 1'lgułkl te przywracają nor-malne
funkcjonowanie nerek Wów-czas
poczujecie się lepiej — będzie
cle lepiej spali — lepiej pracowali
Zaopatrzcie się w pigułki Dodd'a
(l)odd's Kldney Pllls) jut teraz
DENTYŚCI
Dr Władysława
SADAUSKAS
LEKARZ DENTYSTA
(drugi dom od Honcesyallei}
Przyjmuje za uprzednim tdćo--
nlcznym porozumieniem
Telefon LE 1-42-
50 129 Grenadier Rd
Dr M
2092 Dundas St W Toronto
Tel RO 9-4- m IW
Dr S D
LEKARZ DENTYSTA
CHIRURG — Speeallti chorób lamy uttn
Pliyslclans' & Surgeons' Bulldlnf
Kancelaria No 270
86 Bloor St W — Toront
Telefon WA 2-00-
56 IW
Dr E
DENTYSTA
Godziny: 10—12 1 2—8
3B6 Bathurtt St
OKULIŚCI
EM 4-4S- 15
2 W
Okullttka
Br BEJNAR OD
274 Ronceivalles Ave
(przy Gcoffrey)
Tel LE 2-54-
93
CodIny iiyjęc: codziennie od 10
runo do H ulecz w Kohuty: od 10
do 4 wlecz
S2W
Jan Alexandrowcz — No! ary Public
POLSKIE BIURO INFORMACYJNE
Pomoc w sprawach rodzinnych 1 majqtkowych w
Polsce — Kontrakty i inne dokumenty Imigracja Income Tx
Tłumaczenia
Toronto Ont 618-- A Oueen St Wett Tel EM 8-54-
41 is w
FICA CLINIC 0F CHIROPRACTIC
FRANCISZEK J FICA DC
DOKTÓR CHIROPRAKTYKI
Specjalista w leczeniu ailrctyzmu lumbago syjalykl
ból głowy muskułów i stawów oraz zasilania i nor-mowania
całego organizmu
224 Roncesvallos Ave Toronto Tel LE 5-23- 11
04W-- M
OD ADMINISTRACJI
PROSIMY TYCH NASZYCH P T PRENUMERATO
RÓW KTÓRYM WYGASA PRZEDPŁATA O JAK
NAJSZYBSZE JEJ ODNOWIENIE W CELU UNIKNIĘCIA
PRZERWY W WYSYŁCE PISMA
DOMINION TRAVEL OFFICE
55 West — Toronto — Tel EM 6-64- 51
S HEIFETZ NOTARY PUBLIC
sprawnie i solidnie: Sprowadzanie krewnych z Polski
na stałe lub wizytę — Wizy do Polski w 10 dni — Wyjazd do
USA na stałe lub wizytę — Sprawy w kraju akty
darowizny pełnomocnictwa małżeństwa przez zastępcę II sprawy
Gwarantowaną przesyłkę pieniędzy i paczek do Polski i Ukrainy
Tłumaczenia notarialne wszelkich
Bezpłatna informacja listownie osobiście i telefonicznie
w--w
NAJBARDZIEJ ZBLIŻONE
TYCH SMA-KOWAŁY
RODZINNYM- -
Cola - Ginger Ale - Orange - Cream
BEZPŁATNA DOSTAWA
bankiety i okazje
TORONTO
TELEFONUJCIE
KRZYŻACH
LUCYK
DENTYSTA
BRIGEL
STOMATOLOG
BUKOWSKA
spadkowych
reumatyzmu
dolegliwości
Wellington
Załatwiamy
majątkowe
dokumentów
Soda
►
WACHNA
pt""
WAInut
1-2-
151
w dnie powszednie
do godi 7 wiecz
Nic dostarczamy towaru do prywatnych domów
JO--W
F
i
'--j 'egyra&gaaeeBawy