Zwilazkowiec Alliancer, January 13, 1960

              T5j™JJ33£g3Bffa tatatgiBteMaJc
i'
llfćzef Mackiewicz 29 §
EŁl _ -- - - :v FaMtam aaam aal aal Bal TIJ Proga Donikąd
Wsrjstfcje pratra autorskie zastrzeżone
Śtarą drogą nie jedzcie Lepiej tym
jybem leśnym aż do pasieki Później
blewo rojstem rojstem aż do traktu
jfstamtąd już jak chcecie Rzucił nogę
Dśśn drugą się odbił jak w łódce
Paweł pożyczył wiadra od gospodyni
edł właśnie noić konia Zanim doszedł
stajni dogonił go Tadeusz
Zakładaj! bzybKO! jedziemy zaraz
pKlJka już dni jechali krajem dożywa-jćy- m
ostatnie dni starego ustroju Do
przybywali agitatorzy wychwalając
wfeni kolektywnej gospodarki Chłopi
iilćzeli Ale tam wszędzie gdzie tego
ądaS) zapadały zbiorowe uchwały prze-moczenia
dotychczasowej indywidualnej
ksptóatacji ziemi w kolektywną Indywi-Ifalnj- m
gospodarstwom wyznaczono po
Łtkljw pieniądzach zbożu wełnie mię-lejfktóry- ch
splata przekraczała możli--
oścl chłopów Półtora roku temu po
kroczeniu bolszewików rzucili się oni
udzielenia dworskiej ziemi i ubiegali
nadziały Nie przeszkadzano im w tym
mim nowe władze rozdawały chętnie
wpfero później wyznaczono podatki i
wiadczenia Wtedy ludzie poczęli ucie- -
iacjód nadzialów ale powiedziano im:
topi] Coś wziął musisz uprawiać i od
jigOiplacić rządowi Gospodarstwa chłop-Hą'iZaczę- ly
się załamywać W tych wa-Enkf- ch
wprowadzenie kolektywizacji
fydalo się wielu jedynym możliwym
eszcze wyjściem Ziemię dworską miano
[powrotem złączyć w dawnym obszarze
worząc sowchozy czyli gospodarstwa
feństwowe A wsie łączyć w kołchozy
p5envszym odruchem ha skutek no-Mt- Ą
porządków rolnych stała się wielka
udda zawiść
tvfc] którzy zawdzięczając burżuazyjnej
efórniie rolnej zdołali się usamodziel-Wfi- ó
gromady uzyskać nadziały własne
ftiojbudować na tak zwanych koloniach
Tym chutorach stali się teraz głównym
jraedmiotem tej zawiści Wydzielone go-{jwiarst- wa
utrudniały sprowadzenie ich
p$rotem do wspólnoty a zatem do
joleitywu Wieś nie mogła przetrawić
tpnywilejowanej sytuacji tamtych: Po-gadano:
"My mamy iść w kołchoz a oni
DJtó có?! Panowie?! Na własnym taki
cdne siedział?! Jak wszystkim to nie--
łajjbędzic wszystkim!
W D„~„ mAil (lnmnn?irl lin
l- -j - i-- ii t i v mii i : - ' — iiiiiiiuii1 a t i
raeS gromadą Jan Chont — czyż lo ja
iiuen?! Czyż ja przcciwiam się? Jak
ładza każe'lo owszem ja z chęcią —
my (M
'łs--j ~
() — ()
Yyiiold Poprzeć lei
a()c=oc=i):
() —
WSEDLIWUŚĆ SERCE
f iM? widok Bergmana — Drewnowski
aczerwienil się: 12 Nie wiem czy ona by mi to da-rowała
gdyby jej ktoś powiedział żem
)'dd'żnajomego" z ławy oskarżonych pie-liądi- e
pod zastaw pozyczjł Takie zna-óhioś- ci
TVi łni rrrUt i11-- r Dnl-fTIin- Tl rTn 7nha
!vła — Tlrnunnwcki rnriiffnnl na n GPO
fpjTdążjł do tego samego lokalu w któ-ymfta- k
niedawno odbyła się ta nie-iwyk- ła
tranzakcja
jSĘj- - Wprawdzie pieniądze mogą być
jptrzebne ale biżuterię też będzie ko-ńubfiaiow- ać
— myślał jeszcze wcho--
liącjjuz we arzwi lOKaiu
Przyszedłem zwrócić nanu pienią- - iże-&- oświadcza-Drewnows- ki na wstę--
£ Na pewno nie potrzebne?
j$r- - Raczej biżuteria będzie mi po- -
rzebna niż pieniądze które zresztą nie
jrzydaly sie wcale
Ig-- Hm Szkoda ~ Szkoda że się nie przydały? Co
rapan za głupstwa mówi? P~ Nie nie ja nie chciałem powie--
lzieć nic złego ale ~ Ale — dodaje w myśli )h awnow-- k~-- żal ci że nie masz w ręku
fotS— mówi na pIos — załatwiajmy
bfywa ile się da i w rezultacie Drew-itfws- ki
rozstaje sie z riim uboższy o trzy
Sf£ 7arl3pilom ilo Tialpżałn
njm wvchodzac z lokalu
£&%
iiiftus tah kilka dni po rozprawie
ivra$ w łT-5mTTa- iTi coH7ip(?n TTnrska i
ia twarz jej uderzyły rumieńce: jak moż-lalrfł- o
nie podziękować za ten wyrok
oorjc teo pewną) był wyłączni
ninister n"i?e zatwierdzi tego wyroku —
nyślała to przecież wątpli
to 81
ri
vx
DI
'?y
i rozkładał ręce Ale oczywiście nikt nie
wierzył zęby Jan Chont który przeszedł
na własną wydzieloną ze wsi kolonię
jeszcze w "roku 1936 miał chęć powrotu
a tym bardziej do kołchozu Dlatego bał
się on złego humoru dawnych sąsiadów
bardziej niż NKWD Wracał bywało do
domu nawet okiem nie rzucił na gospo-darkę
do której nabrał nagle szczegól-nej
niechęci i powiadał z goryczą:
— Spalą jeszcze czego dobrego I za
co? Czy to ja komu co ukradł albo czy
zamordował kogo? Nikomu nic zdaje się
złego nie zrobił
Istotnie Chont nikogo nie zamordo-wał
nigdy a jak tam było z kradzieżą
nie bardzo wiadomo ale też chyba je-żeli
to tylko jaka małość Wypracował
swoje siedem hektarów z synem i dwoma
córkami bo żona odumarla go dawno
karczował pnie na porębie ostatnie żyły
wyciągał z siebie — Więc za co Boże
ty mój za co te nieszczęścia?!
— Spalić to może i nie spalą — po-cieszał
go krewniak — Co najwyżej wy-wiozą
i gospodarkę zabiorą
— Zdaje się nikomu ja ziego -- nie
robił — Powtarzał Chont z tępym upo-rem
poruszając zaciśniętymi szczękami
Przesuwały mii się w pamięci obrazy
przeszłości jak widma grzechów w ra-chunku
sumienia przed spowiedzią Usi-łował
je przepędzić zapomnieć za nie-które
rozgrzeszał sam siebie ale tyle
ich było w długim życiu i nie wiadomo
który teraz wyskoczy i za gardło chwy-ci
A najgorsze ze wszystkich te siedem
hektarowi I to jeszcze bez łąk trzeba po-wiedzieć
Bo łąki dokupił w starym cza-sie
popod rzeczką trzy hektary Prawda
że nie rozpowiadał nikomu ale wiedzą
wiedzą na pewno! Razem dziesięć znaczy
hektarów A teraz sprawa z synem
Osiem miesięcy temu werbowano o-chotni- ków
do fabryk w Leningradzie
Chont uplanował w swej chytrości żeby
namówić svna Adama Zapisał go na
listę w gminie jak się kiedyś zapisywało
na asekurację Gdy go wyprawił mawiał
znacząco przy byle okazji: "Syn mój na
fabryce w Sowietach" Ale po kilku mie-siącach
syn powrócił W nocy zakradłszy
się jak złodziej Do rana siedział grzał
się pod piecem choć to nie była zima i
opowiadał: Chłopców z tej samej gminy
którzy pojechali razem skazywano po
kolei na" różne kary więzienia Za co? —
Wzruszył ramionami! Jeden to spóźnił
się po raz trzeci o dwadzieścia minut do
pracy Dostał za to trzy lata więzienia A
innych to nawet nie wie dokładnie On
r ~i ~ _ £z£to£%S£2
Wszelkie prawa autorskie zastrzeżone
mnie
raa
32
i
wie tyle wyrozumiałości na ile ja na-prawdę
nic zasługiwałam
Nie zastanawiając się długo — jeszcze
tegoż dnia stanęła przed drzwiami mie-szkania
sędziego Horaka
— Jeżeli nawet minister nie zatwier-dzi
tego wyroku — myśli naciskając gu-zik
dzwonka — to w oczach sędziego
Horaka nic jestem winna
I naraz myśli jej odwracają się o sto
osiemdziesiąt "stopni Bo oto z głębi mie-szkania
słychać tupot dziecinnych nóg
i po chwili drzwi otwierają się na całą
szerokość a zjawia się w nich
— Jaki śliczny chłopczyk! — stwier-dza
w duchu Irćnka szczerze zachwy-cona
— Czy zastałam pana sędziego?
— Nie! Dziadusia nie ma! Ale zaraz
przyjdzie A czy pani umie wiązać
tatrzański węzeł?
— Umiem — odpowiada zaskoczona
tym pytaniem Irenka
— To niech pani wejdzie !Dziadziuś
zaraz przyjdzie!
To rzekłszy malec wciąga niezdecy-dowaną
osóbkę energicznym ruchem do
wewnątrz i zatrzaskuje drzwi
W godzinę później staje przed tymi
drzwfcmi sędzia" Horak Już z daleka sły-szał
wrzaski Józia widocznie zabawa
w Indian odchodzi "na całego" pło- -
ilując ze kombinacja Którą cnciai sau mau ua uuv u „_
tsarfować spaliła na panewce — Berg-- 1 kluczem i
nanldolicza" iakieś ksieżvcowe koszty' — Teraz panią mam! — słyszy z któ
nie
Nie
regoś
— Co on ma za "panią?" — zasta-nawia
sie sędzia i ostrożnie pod- - tnarit1nnm ł„ „nn nio TOTA-rbi- d- rhfldzi dfl drZWl POkOlU aatómn'™™" i Niestety "nam' wcale me widać
cio
w
trń-- 7 Tń'itł 72redził ia ood łóżko Na
nrórns sędzia" Horak usiłuje poprzez
szparę we drzwiach wypatrzeć co to za
pani" która Jono tak zawojował: aziei--
rjsftzie dvscvclinamvm Irenka zoba-b- y malec łanie właśnie szczotkę którą
ibyla
Mateusz przez zapomnienie zostawił w
pokoju i od szczotki usiłuje wy-straszyć
z pod łóżka swą towarzyszkę
zabawy
śshzga "tępo człowieka — Jeżeli nawet — Kto to może byc? — zamtry- -
I trnTr-3n-v sędzia a nie chcąc psuć malcowi
— ulega
—
pokoju
Horak
kijem
myśli
zabawy idzie do Mateusza po rozstrzyg- -
rosą że sędzia Horak okazał w tej ipra-- ' nięcie tej zagadki
#e #ikj(ii'Tł:Ł' -- r tiuj __ ___ _ (1
wja
£m
ii ?
"ZWIĄZKOWIEC" STYCZEŃ (January) środa 13 — K60 8TIL f ii
sam uciekŁ Wiele tygodni szedł piechotą
czasem szwarcował się do jakiegoś po-ciągu
Ojciec słuchał syna ponuro Rano
wyprowadził go i ukrył w stodole Mógł
oczywiście wydać władzom ale nie zro-bił
tego Od tej jednak chwili trzeba by-ło
ciągle wypatrywać czy kto obcy nie
idzie-jedzi- e drogą? Las był pod nosem
ale zimą w lesie czy to jest życie? A
nawet i chociażby latem Nie to już
nie było żadne życie
#
Tadeusz skłamał gajowemu że pojadą
do domu wprost Kierował się na wschód
zataczając wielki krąg po kraju a Paweł
powoził i nie pytał Jana Chonta poznał
Tadeusz dawno podczas jednej z uprzed-nich
swoich wypraw w te strony Doga
dał się z nim rychło i obaj Dyn wteay
zgodni co do korzyści płynących z han-dlu
Położenie chaty na odludziu na
wzgórzu z daleką perspektywą na trzy
strony świata z czwartą utykającą w
lesie i moczarach nadrzecznych wyda-wało
się szczególnie dogodne Wtedy
syn był jeszcze w domu
Okolica pod śniegiem zmieniła wy-gląd
ale Tadeusz odgrzebywał ją w pa-mięci
i nie zabłądził Chata wyraźniej
teraz rysowała się na szczycie wzgórza
gdyż otaczające ją drzewa utraciły liście
Zimny wiatr hulał swobodnie Dwa psy
obskoczyły sanie ujadając wściekle i nie
podobna było nogi wysadzić Tadeusz
otworzył już usta by zawołać gdy w
progu ukazała się młoda dziewczyna pa-trzyła
jakiś czas z daleka na przybyłych
i dopiero po chwili wolnym krokiem
poszła do wrót uciszając psy
— Ojca nie ma — powiedziała
— A gdzie jest?
— Od rana pojechał na pracę Przy-szli
z sielsowietu i nakazali Wróci nie-prędko
— Stała u wrót nie spuszcza-jąc
wzroku z niespodziewanych gości i
nie zapraszała Tadeusz zasępił się
— A syn?
— Brata też nie ma W Leningradzie
— W Leningradzie?! — zdumiał się
Tadeusz który nic nie wiedział o całej
sprawie Dziewczynie drgnęły powieki
ale spojrzała prosto w oczy i powtórzyła
twardo: — Tak
— Owszem — odparła sucho Było
coś wyraźnie niedomówioncgo w jej za-chowaniu
Paweł przyglądał się cieka-wie
gdy raptownie drgnęła ona całym
ciałem i odwróciła się szybko usłyszaw-szy
stuknięcie drzwi w chacie za sobą
Zanim zdążyli pojąć przyczynę tego odru-chu
cofnęła się od bramy jakby w po-czuciu
nagłego niebezpieczeństwa W
drzwiach chaty ukazał się Jan Chont
który stanowczym krokiem zaczął iść w
ich kierunku Nic dochodząc wrót ma-chnął
ręką:
— Zjeżdżajcie
— Dzień dobry — odpowiedział Ta-deusz
ze zdziwieniem podnosząc brwi
— Dzień dobiy dzień dobry — od-parł
krótko chłop — i zjeżdżajcie dalej
JU2 W NASTĘPNYM WYDANIU
Nowa powieść
BARBARO
SCŁAlflSESZ
PIÓRA JERZEGO SEWERYNA
Barbaro Kłamiesi!
to powieść która poruszyła serca
powojennej Warszawy
ZAPEWNIJCIE SOBIE STAŁĄ
DOSTAWĘ "ZWIĄZKOWCA"
BY NIE UTRACIĆ
ŻADNEGO ODCINKA
— Kogóż tam Józio tak terrorymi"'
— pyta
— Intcresantka jakaś do pana sę-dziego
Taka młoda blondyneczka nie
duża' chyba z sądu Zdaje mi się ze
ja w sądzie widziałem kiedś Tak wy-glądała
że nie obawiałem się niczego
— tłumaczy gęsto stary sługa rad w
gruncie rzeczy że to nie on tym razem
padł ofiarą "indiańskich" pomysłów ma-łego
Józia
— Acha! Acha! — mruczy sędzia
Horak i z surową miną staje w progu
pokoju
— No! Dzieciaki! Do łazienki marsz!
Ręce myć! Obiad! — pokrzykuje groźnie
udając' że nie widzi gramolącej się ze
wstydem z pod łóżka Irenki
— Dziadek! — krzyczy Józio porzu-cając
swoją ofiarę — Dziadek!
— Marsz do łazienki! — powtarza
sędzia i uśmiechając się pod wąsem
znika w swoim pokoju
Po jakimś czasie Irenka puka do
gabinetu sędziego
— Chciałam tylko podziękować pa-nu
sędziemu za ten wyrok w mojej spra-wie
— mówi zaczerwieniona — ale ten
maty mnie wciągnął i musiałam się z
nim bawić
— No no nie tłumacz się! Później
będziesz się tłumaczyć! Po obiedzie!
— Nie chciałabym robić kłopotu pa-nu
sędziemu
W tej właśnie chwili zjawia się za
nią Józio
— Nie mnie kłopotu narobisz tylko
sobie bo cię Józio i tak nie puścL Praw-da
Józiu?
— O tak! Ja pani w ogóle nie pusz- -
Nie ma co tu pod bramą wystawać
— Ja chciałem — zaczął Tadeusz
wyraźnie zaskoczony
— Nie ma nie ma! żadnego interesu
ja nie mam i robić nie chcę! Mało jeszcze
biedy No już — podrzucił głową pra-wie
groźnie — pojechali! — Zbliżył się
do wrót i w twarzy jego malowała się
wewnętrzna pasja Paweł ujął krócej lej-ce
koń zastrzygł uszami Psy na nowo
zaczęły szczekać
— Chyba że prawda co mówią —
odrzucił Tadeusz wciąż jeszcze z zamar-łym
uśmiechem na ustach — że u was
"na Białorusi ludzie jak gusi"
— A ty jeden tylko taki orzęl zna-lazł
się! A! — krzyknął Chont i od razu
piana ukazała mu się w kącikach ust
— Orzeł mać twoja taka i owaka! Nu
pojechali precz a to psami poszczują!
Dziewczyna zbladła i cofnęła się jesz-cze
kilka kroków dalej Twarz Tadeusza
pociemniała Poruszył się gwałtownie na
siedzeniu
— No ty! Psami to nie bardzo strasz!
Wiesz ty! — ale pohamował się zaraz
— A ot ja wraz tu wam pokażą!!
— ryknął chłop i oczy wyszły mu z or-bit
jednocześnie oglądnął się gwałtow-nie
jakby chciał wyrwać kół z płotu i
ręce latały mu nieprzytomnie Dziew-czyna
patrzała rozszerzonymi ze strachu
źrenicami Paweł nie czekając na reak-cję
Tadeusza cmoknął na konia i ruszył
Jeden pies wyskoczył na drogę rzuca-jąc
się koniowi do pyska Gdy się od-winął
trochę w bok Paweł ze smakiem
ciał eo biczem aż ewizdnelo w powietrzu
Ujadanie zagłuszyło przekleństwa które
wyrzucał za nimi gospodarz
Całe to niespodziewane zdarzenie od-było
się w czasie tak krótkim iż nie
podobna było uszeregować w głowic
związku przyczynowego Zjeżdżali w dół
ze wzgórza: prawa płoza podskoczyła na
wystającym ze śniegu korzeniu Paweł
przypomniał sobie w tej chwili co mu
kiedyś mówił Tadeusz że jego Tadeu-sza
"nie gryzą ludzie" Uśmiechnął się
złośliwie i chciał zażartować na ten te-mat
ale zerknąwszy bokiem na towa-rzysza
przemilczał: Tadeusz miał wyraz
twarzy jakiego u niego dotychczas nie
widział Być może miał taki sam gdy
rzucał granatem ale wtedy było zupełnie
ciemno Był to wyraz twardego kamie-nia
banw szarei: patrzył przed siebie
zdawało się wzrokiem niewidzącym
Po rozlanej i zamarzniętej wodzie ru-czaju
przedostali się na drugą stronę rze-ki
i znikli w gęstych rojstach z widoku
okien chaty na wzgórzu
— Co to było? — zapytał wreszcie
Paweł zwalniając tempo jazdy i sięga-jąc
po papierosa bo miejsce było za-ciszne
od wiatru
— Daj i mnie — powiedział Tadeusz
— Przypuszczam że — wypuścił kłąb
dymu — lokalna odmiana "amoku" czy-li
po naszemu po prostu: rozpacz
— A czytałem taką powieść
— Uhum
ue_Jjr_
To
W--"- "-
CZct _ ja się z panią ożenię! Dobrze?
— No widzisz Irenko żę sie' to tak
c?vhkn sVnńpzvć nie może skoro Józio
mówi nic tylko o obiedzie ale nawet o
małżeństwie No jazda do stołu bo tam
Mateusz obiad już podał
I Przy obiedzie Józio oczywiście ani
na chwilę nie puścił ręki nowej znajo-mej
która ogromnie mu przypadła do
gustu A ponieważ dziadek obiecał że
panna Irenka zostanie po obiedzie — zu-pa
została zjedzona tak grzecznie że le-piej
nic można
Zanim jednak Mateusz zdążył przy-nieść
drugie danie — ktoś zadzwonił a
po chwili zjawia się prokurator Drew-nowski
Mimo iż jest bardzo poruszony (naj-pierw
przywitał się z Józiem potem z
panną Ircnką a z sędzią Horakiem wca-le)
— nie dziwi go bynajmniej obecność
Irenki nrzy stole sędziego Horaka Nikt
tego jednak nie zauważył chyba tylko
sędzia a ten milczy uśmiechając się
nieznacznie
— Panie sędzio — zaczął wreszcie
Drewnowski może trochę zbyt podnie-sionym
głosem — ja mam wielką prośbę
do pana sędziego
— Słucham
— Niech pan wytłumaczy pannic
Irence że na polecenie sędziego Karwiny
przeniesiono mnie do ministerstwa niech
pan wytłumaczy że ja już nie jestem
ten srogi zwierz który tylko ryczy o wy-roki
śmierci tylko zwyczajny urzędnik
taki jak Karwina i inni że wobec tego
nic nie stoi na przeszkodzie żebyśmy się
pobrali bo ona bez opieki zginie marnie
albo narobi jeszcze większych nieporząd-ków
jak z tymi aktami Ociepki
— Dziadziusiu dlaczego ten pan tak
krzyczy na pannę Irenkę? — zapytał
szeptem Józio
— Bo ten pan chce się z nią ożenić
— odpowiedział również szeptem sędzia
— A to panna Irenka jest leż do-rosła?
— Bo ja wiem? Chyba tak
A kiedy panna Irenka czerwona jak
mak nie mogła się zdobyć na odpowiedź
sędzia Horak przybierając minę niby
bardzo ale to bardzo groźną odezwał się:
— I cóż ty na to Irenko?
A w odpowiedzi doszedł go speszony
ledwo dosłyszalny szept:
— Jeżeli pan sędzia sobie życzy KONIEC
Popierajcie łych którzy
ogłaszają się
w "Związkowcu"
ZAMAWIAJCIE
SPIS — NA ŻĄDANIE
J & J HARDWARE
Polski kld towłrów łtlainych
farb naczyń kuchennych orat przy- borów wodociągowych I ogrzewania
J Stefaniak właić
745 Queen S W EM 64863
Solidna obsługa — NlsMo ceny
Bezpłatne porady w sprawach kana-lizacji
1 ogrzewania 8
ADWOKACI I NOTARIUSZE
E H ŁUCK BA LLB
(ŁUKOWSKI)
I R H SMELA BA LLB
POLSCY ADWOKACI
Wspólnicy firmy adwokackie]
Blaney Pasternak Łuck a Srntla
57 BLOOR ST W róg Bay WA 45755
przjjmują wieczorami za telefonicz-nym
porozumieniem 1 S
JAN L Z GÓRA
ADWOKAY — OBROŃCA
NOTARIUSZ
Tcl Biura: LE 3-12- 11 Mlcszk' AT 94465
1479 Queen St W — Toronto
i s
G HE1FETZ RA
ADWOKAT
S HEIFETZ
NOTARIUSZ
35 Włlllngton St W Toronto Ont
EM ł-44- 51 wltczoraml WA 3-4- 45
1 B
GEORGE BEN BA
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Mówi po polsku
1147 Dundas St W Toront
Tel LE 4-84- 31 I LE 4-84- 32 l s
CM BIELSKI ba BCL
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Przyjęcie codziennie — Suito 404
Uoard of Tradc Mdg
11 Adelalde St Weit
(przy YonceSt)
Toronto — EM 2-12-
51 Wieczorami za uprzednim
telefonicznym porozumieniem
2 w
Popierajcie tych którzy
ogłaszają tle w "Związkowcu'
ałćfeŹW
DO TAK
W KRAJU
na i
WiFBBMnWBWBB
DENTYŚCI
Dr Władysława
SADAUSKAS
LEKARZ DENTYSTA
(drugi dom od Honcesvalle
Przyjmuje za uprzednim
porozumieniem
Telefon LE 1-42-
5C 129 Grenadier Rd
B
Dr M
DENTYSTA
2092 Dundat St W Toronto
Tel RO
Dr S BRIGEL
LEKARZ DENTYSTA
CHIRURG — STOMATOLOG
Speclallsta chorób amy ustn
Phjslclnns' & Surgeons' Buildlnf
Kancelaria No 270
8£ Bloor St W — Toronto
WA
W
Dr E WACHNA
DENTYSTA
Godziny: 10—12 i 2—
IW
386 Bathurtt St — EM 4515
OKULIŚCI
W
Okutlttka
Br BEJNAR OD
274 Av
Geoffrcy)
Tel LE 2-54-
93
Godziny przyjęć: codziennie od 10
rano do 8 wlecz w od 10
do wlecz
82W
Jan Alexandrow!cz — Notary Public
POLSKIE BIURO INFORMACYJNE
Pomoc w sprawach i majątkowych w Polsce — Kontrakty i inne dokumenty Imigracja Income Tax
Tłumaczenia
Toronto Ont Oueen St Weit EM 8-54- 41 w w
OD ADMINJSTRACJI
PROSIMY TYCH NASZYCH P T PRENUMERATO-RÓW
KTÓRYM WYGASA PRZEDPŁATA O JAK
NAJSZYBSZE JEJ ODNOWIENIE W CELU UNIKNIĘCIA
W WYSYŁCE PISMA
DOMINION TRAVEL OFFICE
55 Wellington West — Toronto Tel EM Ó-Ó4- 51
S HEIFETZ NOTARY PUBLIC
Załatwiamy sprawnie i solidnie: Sprowadzanie krewnych Polski
na stałe lub wizte — do Polski w 10 dni Wyjazd do
USA na stale lub wizytę — Sprawy majątkowe w kraju akty
darowizny pełnomocnictwa małżeństwa przez zastępcę i sprawy
Gwarantowaną przcsłkc pieniędzy i paczek do Polski i Ukrainy
Tłumaczenia notarialne wszelkich dokumentów
Bezpłatna informacja listownie osobiście i telefonicznie
'teŁŁąŁ
(przy
Tel
S8--W DUKE'S
ZBLIŻONE
KTÓRE
Telefon
ŁYŻWY
i używane od
wyżej
625 ST WEST
EM 8-61- 38
X
4
—
z
—
i
i
Mamy duży wybór maszyn do prania aparatów telewizyjnych
i radiowych lodówek i sportowych przyrządów
Przystępne ceny i raty na spłaty
6W
NAPOJE NAJBARDZIEJ
TYCH WAM SMA-KOWAŁY
RODZINNYM- -
Cola - Ginger Ale - Orange - Cream
BEZPŁATNA DOSTAWA
bankiety inne okazje
W TORONTO
TELEFONUJCIE
telefo-nicznym
LUCYK
9-46-
82
D
2-00-
56
BUKOWSKA
Roncewallet
soboty:
rodzinnych spadkowych
618-- A
PRZERWY
Wizy
Nowe $150
QUEEN
wygodne
Soda
WAInut
W 1-2-
151
w dnie powszednie
do godi 7 wiecz
Nie dostarczamy towaru do prywatnych domów
łO--W
w
ig
n
i
n'
m
v 3rmt£ SŚSŹ -- '':$t&'&i-£§?f£gg!=£-=5? m
ii