Zwilazkowiec Alliancer, February 17, 1960

              mm$
i
!
STRS "ZWIĄZKOWIEC" LUTY (bfuefy)SFe 17 = 1968
I?
a
i'
i
Hf
vi
--'i
V
' J! l u liłS
AJ
le
5 I
M
VR9a
KSIIVIPS4?
Mi!śl
id
Jerzy Seweryn
' rm urn' ''nfii u$l Z
€ftrfci#o kłamiesz
(COPYRIGHT BY
— Patrzysz pan na moje kucharzo-wani- c
A cóz robola dobra jak każda
inna Byle do wiosny A tam za gwin-townicę
się wezmę i za mcsel Może
szwagier wróci Coi mi się widzi że
gd7jcś jak pan u Amerykanów siedzi i
powietrze mucha jak mu ta Polska
pachnie czy nie pachnie A tymczasem
gdzie tu nie spojizys-- z — dziura Ludzi
mało lak mało a roboty do cholery i
trochę A tymczasem kobity zony-nie-żon- y
wdowy-nie-wdow- y ehodą i czeka-ją
a niejedna się już zmarnowała przez
lo wasze wąchanie Poniektóra przytuli
się do jakiegoś gniazda a poniektóra jak
ten pies A bywa jeszcze taka z dzieć-mi
takiej to gorzej Ech pańskiej Baś-ce
to jeszcze dobrze w kallach wyszło
ale są i takie co marny ich los Jedna tu
jest Basina przyjaciółka W trzydzies-tym
diewiatjm mąz do oflagu poszedł
a ona z dwojgiem diobiazgów ostała
sama jedna To się znalazł taki co jej
pomógł bo ładna jak malowanie Poszła
do niego bo cóż miała z głodu z dzie-ciakami
dcc-linać- ? A pracować nie u-mi- ała
nie mogła choi owita na seice
Poszła a tu go szkopy w czterdziestym
diugim w Alejach lowalill Znalazł się
nowy znów ja z bachorami p rzygam a 1
Pożyli trochę lo znów ten w powstaniu
poległ A ona i bachory — i powstanie
mieli i pjuskow i vyvylkę i ponie-wicik- ę
a yyj:j jak na --złość i jeść clica
To teraz inżynier jeden jest co jąprzy-gain- il
A maz już z półtora loku jak
z oflagu wysedl a do teraz podobnież
u Andersa siedzi i powietrze mucha
wracać nie wracać? A jakby wrócił
pici wszy w swoją Irenę kamieniami
szwyrać będzie że to 1 niewierność mał-żeńska
i ze z rąk do rak po ludziach
poszła i lak dalej A żeby przyszedł i
poniuchal tu te jej ly co w podłode
w tym miejscu gdzie pan leraz stoisz
jeszce nie obeschły jak paię dni nazad
była tu i Basi swoje życie opowiadała
toby mu lęka piędzej uschła zaczem
kamieniem by w nią szwyrnąl jeżeli on
jeszcze jakiś rozum ma A ona Irena
czeka go jak śmierci swojej i boi się
i z żjciem skończyć nie potrafi bo z
bachorami co? Dziewczynka i chłopczyk
dziewięć i osiem latek Tak 'panic Ba
1
Mf
)] tts
At=
Józef Mackiewicz
"ZWIĄZKOWIEC")
Droga Donikąd
prawa
Tadeusz kloiy nigdy nie wyruszał
inaczej jak z kilkoma flaszkami samogo-nu
dobił dwie z podróżnego worka
i postawił na stole więc wszyscy zostali
Rozmowa przeszła wkrótce na tematy
Ijczące bczpoiicdnio ich wsi
— Ty Adamka — mowil chłop na-zwany
uprzednio Jozefem — ty uważaj
Palców między drzwi nic suń Siedź ci-cho
Sielsowielcm ciebie wybiorą a jak
wiócą dawne czasy?
— Czy ja pcham się w siclsowiety?
— Adamka ty swoje mów a ja po-wiem
swoje Kołchozy jak zrobią to
zrobią A ty ludzi nie napędzaj Bo jak
czego dobrego podejdzie daj Boże woj-na
to wtedy tobie ludzie
— Ja nikogo nie napędzam — wypie-rał
się tamlen — ale zicsztą i nie lękam
się kołchozów jak nic przymierzając ten
Chont
— Jaki Chonl? — zagadnął Tadeusz
— Tu taki jednoMelec był Pan go
nie znasz
--i Skąd może znać — odezwał się
któryś — Człowiek z drogi przyjechał
— Daleko stąd? — zapytał Tadeusz
— Nic tak żeby daleko Dwie mile
będzie może z bakiem Strasznie już on
bał się do kołchozu iść a prócz tego
syn 2 robót uciekł Tak ot u niego od
tego wszystkiego w głowic cości pomie-szało
4się Poszedł sam na syna donos
złożył a polem powrócił i wziął gospo
darka swoja spalił Sam siebie podpalił
Zdumiawszy już bjł za wszystkim
—r A po drugie — przypomniał so-bie
Adamka — nie będzie u nas
jak tylko dobrowolnie Powiedziano-żes- z
na zebraniu onegdaj
— A ty wszystkiemu 'wierzysz co na
zebraniu mówią?
— Ciebie musi zapytają! Ciebie za-pytają?
— cietrzew ił sic Józef
Gospodarz wychylił szklaneczkę wód-ki
ł zakonkludował:
— Prawda że pytać nikogo nie będą
Jutro wstało mgliste szare i znowu
mroźne Koń przekraczał wysoki próg
stajnfna zastałych nogach ociągając się!
Gdy już wsiadali do sań wyszedł do nich
gospodarz włosy miał w nieładziej a w
nich źdźbła słomy -
— Co lo za człowiek ten Adamka?
10
si to jeszcze względnie w kartach wy-szło
Bywa że innym gorzej
Mokrzycki golił się słuchając star-czego
skrzypienia głosu Serce zamiera-ło
a jedna nieodstępna myśl kołatała
w głowie Znów ogarniał go duszący
osad wcorajsego powrotu scena z Bar-barą
jakieś światło w ciemności i znów
ciemność Spojrzał na śpiące dziecko w
wózku
— Panie — zwrócił się do Kowal-czyka
— a kiedy len chłopiec był o-chrzczo- ny?
— Kiczony? Jeszcze nie Parę ra-zy-- m
mówił szczególnie jak chłopiec
słabował: okrzcij dla porządku A jej
jakoś nie spieszno A ostatnio na krze-sneg- o
czeka Jak krzesny przyjedzie —
mówi — to krzcimy Andrzeja
— Jaki chrzestny?
— A nie wiem Pewnie wasz albo
jej jaki znajomy Nic wiem Spytaj pan
ja
Ciemność ciemność i ciemność Za-ciął
się boleśnie żyletką i długo z iryta-cją
lamował krew Chciałby już jak
najpiędej wyjść stąd — z tego cudego
własnego kąta Jeszcze wrócił do tematu
Zapylał z trudem nadając głosowi spo-kojne
brzmienie:
— A dlaczego na imię mu Andrzejek?
— A tego nie wiem panic Z tym i-mi-oniom
już go tu przyniosła A co?
Całkiem diclne imię panie Czemu nie?
Andrzej Mokrzycki — to jakoś lak po
hetmańsku Dzielne imię A mój wnuk
to się nazywał Krzysztof Krassowski
Też niezgorzej Córka była Krystyna to
syn Krzysztof żeby pasowało Wiesz pan
jak już na Starówce śmierć do nas do-chodziła
powiedziała do mnie Krysia
"ojciec pilnuj Krzysztofa jak polegnę"
No I nic upilnowałem bom po oliwę
do cekaemu ganiał a w tym czasie cha-łupa
w gruz poszła Żebym tam był mo-żeby- m
Krzysztofa swoim ciałem nakrył
jak się waliło A lak — ot i nic ma
Krzysztofa Krassowskiego panie A mo-że
by towarzyszem Andrzejowi Mokrzyc-kiemu
kiedyś był
Mokrzycki skończy! golenie Wypił
kubek gorącej kawy Szykował się do
wyjścia Przybory do golenia drobiazgi
lęcznik papierosy chował do walizki!
Wszystkie autorskie zastrzeżone
kołcho-zu
39 i
'
!
?
y1
— zapylał Tadeusz okulując się szczel-nie
w burkę
— Teraz to kto jego wic Kiedyś po-rządny
człowiek był — 1 po chwili jak-by
sobie coś przypominając dodał kwaś-no:
— Niopotrzcbnc te gawędy wszy-stkie
Nagubi ona ludzi ta samogonka
Znowu dioga przed nimi Przy dro-dze
krzyż na rozstaju wisi blaszany Chry-stus
a nad nimi siedzi trznadel iskajac
sobie w piórkach Po obu stronach po
ciągnęły się krzaki zarosła pola śnie
giem pokryte znów lasy znów pola
B)lo już południc gdy zatrzymali się
na chwilę przy rozwidleniu dróg zasta-nawiając
którędy jechać Raptownie na
diodze wyiosly sjlwctki dwóch milicjan
tów
— Skąd to jedziecie? — zapjtal je-den
podchodzący do sań
Pawłowi serce zabno gwałtownie a-l- e
odpowiedział glosom obojetnjm że
z Oszmiany
— A po to?
— Ech — wpadł mu w słowo Tade-usz
przybierając idalnic szczery ton —
wstyd prawie przyznać towarzyszu ale
w złej sprawie Do Korelicz jedziemy
siostrze za mąz zechciało się wychodzić
Nu ot i my żeby tlko wódki popić
— To aż za Niemen?
— Za Niemen
— To u was widać mało roboty że
po weselach rozjeżdżacie
— Roboty jest Już jak wrócimy to
tak po stachanowsku się weźmiem do
niej do roboty zażartował Tadeusz do-brodusznie
Żaden z milicjantów się nie uśmiech-nął
— "Zaraz każą dokumenty pokazać"
— pomyślał Paweł ale milicjanci kiw-nąwszy
głową poszli drogą Zaledwie
odjechali kawałek gdy z lewej strony
z zarośli wylazł chłop i ocieniwszy ręką
oczy patrzył w kierunku lasu gdzie na
przełaj przez pola podążały jakieś sanie
— Co to łapią kogoś? — spytał Ta-deusz
Tamten patrzał w dal nie od
powiadając --a potem mruknął obojętnie:
— Uciekli
— Wciąż tylko uciekają! — rzucił
dziwnie jakimś przyciszonym głosem Ta-deusz
— A żeby tik za widły! Hę?!
— Ohohoho — pokiwał ironicznie
chłop
Unikał spojrzenia na śpiącego chłopca
Odganiał myśli o Barbarze śpieszjł się
Kowalczyk zerknął nań z ukosa
— Zostaw pan to Miejsca tu dosyć
na to barachło Przyjdzie Basia pod wie
czór l o poutyka
— Kiedy widzi pan ja dziś może
przenocuję gdzieindziej
— A jak pan chcesz A walizkę mo
zesz pan jednak zostawić Gdzie się z
nia tarmosić?
Mokrzycki zreflektował się Ostatecz
nie po walizkę będzie mógł zajść i jutro
pod nieobecność Barbary W dzień jej
przecież nie zastanie Postawił walizkę
pod ścianą Powiedział "do widzenia"
Kowalczykowi i skieiował się ku wyj-ściu
Gdy był już w drzwiach Kowal-czyk
podniósł głowę z nad swoich kar
tofli
— Ej panie
Odwrócił się
— Tylko ten kamyczek panie Mo-Arzyc- ki
coś go pan w swojej walizce
przywiózł weż go pan lepiej ze sobą i
w jakiś gruz zarzuć Ot co
Zamknął za sobą drzwi Schodził po
śliskich zrujnowanych stopniach Mil-czące
cmentarzysko podwórza W} dep-tana
ścieżka w zawalonej gruzem bra
mie Słotne błotniste popołudnie Mar
szałkowskiej Nie miał przecież ani zło-tówki
przy duszy Skręcił więc na lewo
— pieszo na Szpitalną
Przystanął na placu Zbawiciela wła
śnie w tym miejscu gdzie zatrzymał się
wczoraj wicczoiem — jeszcze nieświa-dom
tego co go czeka "nieświadom
istnienia Barbary i ciemności jakie go
ogarną
Plac wirował chaotycznym nicporzą-dny- m
ruchem otoczony koliskiem iiimo-wis- k
Z głośnika na rogu Mokotowskiej
płynął zduszony zniekształcony śpiew
aksamitnego barytonu Mokrzycki słyszał
juz strzęp tej melodii w Gdyni gdy prze-chodził
obok "Fangrata" i ktoś uchylił
drzwi do wnętrza Wypłynęło stamtąd
— "Ja wiem że ty jesteś nie taka "
Nie zwrócił na tę melodię uwagi pomy-ślawszy
że to jakaś jak wiele innych
piosenka do kobiety i o kobiecie Teraz
dopiero zorientował się że jest to owa
słynna "piosenka o mojej Warszawie"
Ten i ów przystanął pod słupem la-tarnian-ym
Woźnica który właśnie nad-jechał
z wielką rolwagą przytrzymał ko-nie
— "Pocekaj" — powiedziała jed-na
pensjonarka do drugiej i zatrzymały
się wsłuchane Z chrobocącego głośnika
ponad zgrzyty koł tramwaju okrążają-cego
plac ponad szczekające klaksony
samochodów między rumowiska nad
błotnistą breję ulicy płynęły banalne i
proste słowa lecz cieple brzmienie bary-tonu
nadawało im powagę polną ja-kiejś
nietutejszej melancholii i żalu —
"Ja wiem że ty jesteś nic taka"
Przechodnie zwalniali kroku zatrzy
mywali się szli dalej — każdy za swoim
— Jak tu nam jechać na Koreliczc?
— przerwał Paweł
— Prosto — odpowiedział i tknął
brudnym palcem w horyzont przed nimi
Nazajutrz po wyjeździe z Korelicz Ta-deusz
przypomniał sobie coś rozpiął bur-kę
pod nią kożuch i wydobył zawiniętą
paczkę
— Masz — powiedział — schowaj To
picniąde Mnie za dużo jest nosić wszy
stkie Za wypchany będę Połowę miej ty
Na miejsce przybyli koło południa
Dawna izba czeladna do której ich za-proszono
na obiad obecnie stołówka
sowchozu wybielona była wapnem czy-sto
Kierownik wyjechał do Baranowicz
więc Tadeusz podał się głośno za trakto-rzystę
który miał być zaangażowany Pa-weł
zaś za furmana który go przywiózł
i odwiezie z powrotem po rzeczy jeżeli
się tamten ugodzi
Kury dawnym obyczajem spacerowa-ły
po klepisku i pies stary pański po
dawnemu jeszcze się wabił Lord Za
oknem widać było drzewo w sadzie ja-błoń
Sądząc z odległości kierunku we-randy
na prawo od kuchni czeladnej i
innych jeszcze wskazówek których u-dzi- elił Bogucki mogła to być ta sama ja-błoń
pod którą leży złoto Do izby wszedł
parobek rzucił w kąt chomąt i poszedł
grzać się do pieca
— A to co za panowie tacy? — rzu
cił stamtąd nie odwracając głowy
— A ot panowie — poehwjcil żarto-bliwie
Tadeusz — majątek przyjechali-śmy
kupować
— Kupujcie ja mogę przedać
— Nic ma już i nie będzie więcej
sprzedaży — odezwał się poważnie star-szy
jegomość o wyglądzie ekonoma —
Skończyli się panowie i sprzedaże Te
raz wszystko ludowe — dodał z akcen-tem
napuszonej surowości
Dziewczyna zajęta gotowaniem przy
piecu odwTÓciła się żeby przyjrzeć się
lepiej przybyłym
— Jadzia — odezwał się stary wska-zując
ich wzrokiem — Proszę tu i towa
rzyszom traktorzystom obiad dać
Jeden z parobków burknął za stołem:
— Dziś do miski to każdy towarzysz
Tylko tolku nie ma z tego towarzystwa
— Dlaczego? — wtrącił Tadeusz
przybierając swój mentorski ton — Je
żeli ziemię teraz sprawiedliwie podzieli-li
każdy na swoim może pracować
— Ziemi nie podzielili — odDowie- -
aziai len sam starszy jegomość — Ma- jątek jak był tak został tylko że teraz
nie pański a nasz wspólny
— Taką ich mać z tą wspólnotą!
Biednemu wiatr zawsze w oczy — od-szczek-nął
parobek
— Wy obywatelu z takim gadaniem
— — chcisł go skarcić tamten ale ur- wał i łagodnie zwrócił sie do Tadeusza
— Człowiek jak ciemny to nie widzi
po swoje Plac pulso%vał gorączkowym
ruchem Kilku żołnierzy dopędzało tram-waj
wskakiwali jeden po drugim na
ostatni stopień Z Mokotowskiej wynu-rzyła
się bez szmeru amerykańska limu
zyna i skręciła w Marszałkowską z ci
chym beknięciem — luksusowe widmo
innego świata Grupka przypadkowych
ludzi zatrzymała na kilka chwil bieg
swoich myśli spraw i interesów pod
przekrzywionym słupem latarnianym a-b- y
na chwile przypomnieć sobie że —
"Ty jesteś nie taka"
Kiedyś przed wojną był tu przysta-nek
autobusów "A" Stąd przelatywało
się w kilkanaście minut po lśniących as-faltach
na plac Teatralny na Stare Mia-sto
Za szybami przesuwały się witryny
sklepów kwiaciarnie chodniki równe
bloki domów neony szyldy ludzie i
świat który znikł na zawsze Teraz na
byłym przystanku nieistniejącego auto-busu
linii "A" zatrzymał się jakiś staru-szek
bez ręki dwie dziewczyny siwo-włosa
kobieta w chustce o wymizerowa-ne- j
młodej twarzy student wojskowy
w płaszczu z naszywką na ramieniu
"Poland" Słuchali Ciepły nabrzmiały
niemęskimi łzami głos opowiadał lu-dziom
i gruzom — "Ja wiem ze ty je-steś
nie taka"
Mokrzycki spojrzał na sąsiada Po-rozumieli
się bez słów oczami dwaj mie-szkańcy
dwie cząstki duszy tego miasta
związani niewymowną wspólnotą Wspól-nota
miasta jedynego na świecie — ta
kiego Dwaj obcy sobie i przypadkowi
a przecież tak związani tym oto wspól-nym
koliskiem chaosu ruin dawnego
świata I ten trzeci — skądciś z niewia-domego
studia — ogarniający swym gło-sem
wszystko dookoła i ta melodia o-garnia- jąca
codzienny zwykły bieg spraw
codziennych zwykłych ludzi uwikła-nych
w swoje codzienne zwykłe sprawy
I ta melodia ograna melancholijna ba-nalna
a jednak
Głośnik i śpiew umilkły zduszone
turkotem kół krokami przechodniów
gwarem ulicznego szumu Melodia prze-wiała
i rozpłynęła się Mokrzycki ruszył
za innymi w swoją stronę Z Mokotow-skiej
skręcił w Kruczą ku Alejom Uli-cy
którą znał tak dobrze gdyż co dzień
przejeżdżał tędy autobusem z placu Zba-wiciela
na plac Napoleona do swego "Ko-daka"
leraz nic poznawał zupełnie Zni-szczenie
tu było kompletne Ogień i po-ciski
zmiotły tu wszystko tak dokładnie
że ledwie po przecznicach sądząc mógł
się zorientować na jakim odcinku Kru-czej
znajduje się O tu ciągnął się rząd
sklepów kapeluszniczych Barbara zazwy-czaj
tu kupowała kapelusze Istniał na-wet
specjalny sygnał który słyszał kil-ka
razy do roku — "No muszę przejść
się po Kruczej" Sygnał ten oznaczał
ze nadchodzi jakiś nowy sezon i jakaś
nowość kapeluszowa
własnego interesu Będą szkoły przyszłą
lepsze książki wtedy zrozumieją ludzie
W tej chwili wszedł wysoki człowiek
lat przeszło czterdziestu z wygolonym
podbródkiem w czapce-cyklistówc- e na
głowie schludnie odziany w szarą ka-potę
nieokreślonego kroju Czapkę po-wiesił
na haku i zbliżył się do stołu szu-kając
miejsca
— Proszę proszę — odsunął się
grzecznie stary i zwracając do przyby-łych:
— Ot poznajcie obywatele to
nasz obywatel ogrodnik a to obywatel
mechanik na traktorze ma pracować
Paweł nie mógł się powstrzymać by
nie przyglądnąć się uważnie człowieko-wi
z którym według przewidzianego
planu mieli zawierać ryzykowną spółkę
Cerę miał szarą jak jego kapota ale
oczy duże i spokojne
Ogrodnik mieszkał w małvm domku
tynkowanym z zewnątrz na biało do któ-rego
przytykała zniszczona oranżeria
Poszli do niego zaraz po obiedzie W je-go
izdebce było schludnie Na podłodze
leżał chodniczek- - z wiejskiego kolorowe-go
samodziału Na komodzie cykał bu-dzik
Kolo lustra zatknięto papierowe
kwiaty Takież kwiaty stały we flakonach
zrobionych z gilz artyleryjskich pocisków
z okresu pierwszej wojny światowej u-stawio- nych
po obu stronach Matki Bo
skiej Bolesnej Kilim wiszący na sznurze
oddzielał drugą część izby skąd prze-zierało
łóżko z czystymi na nim podusz-kami
Bla nawet półeczka z książkami
Obok leżał starannie złożony we czworo
dodatek nadzwyczajny starej gazety za-powiadający
wybuch wojny niemieckiej
z roku 1939
— Pamiątka? — spytał Paweł oglą
dając go ciekawie
Ogrodnik uśmiechnął się smutnie
kiwnąwszy głową Cala atmosfera tego
pokoiku wydala się gościom jakąś oazą
żywym wspomnieniem minionych cza-sów
Nie zastanawiając się dłużej Tade-usz
— powodowany impulsem swej ry-zykownej
zasady — ujawnił ich właści
wą sytuację socjalną
— Ja to odrazu zauważyłem — od-parł
ogrodnik — że panowie jak to mó-wią
coś lepszego Cóż robić teraz takie
czasy że każdy się ukrywa i przebiera
Tu to nie bardzo bezpiecznie ale jak
pan powiedział że jest mechanik to
może być na razie spokojny To dzisiej-sza
arystokracja he he Proszę niech
panowie siadają takie tu u mnie mie
szkanko małe Ja zaraz zrobię herbaty
I przenocować będzie można
Popierajcie łych kiórzy
ogłaszają się
w "Związkowcu"
ADWOKACI I NOTARIUSZE
E H ŁUCK BA LLB
(ŁUKOWSKI)
I R H SMELA BA LLB
POLSCY ADWOKACI
Wspólnicy firmy adwokackiej
Bliney Pasternak Łuck A Smłlt
J7 BLOOR ST W rógBay WA 4-97- 55 przyjmują wieczorami za telefonicz-nym
porozumieniem 1 8
JAN L Z GORfl
ADWOKAT — OBROŃCA
NOTARIUSZ
Tel Biura: LE 3-12- 11 Mieszk AT 94465
1479 Queen St W — Toronto
i S
GEORGE BEN BA
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Mówi po polsku
1134 Dundas Sł W Toronto
Tel LE 4-84-
31 i LE 4-84-
32 is
G HEIFETZ BA
ADWOKAT
S HEIFETZ
NOTARIUM
55 Wellington St W Toronto Ont
EM 64451 wieczorami WA 3-44- 95
1 8
CM BIELSKI ba BCL
ADWOKAT I N0TARIUS2
Przyjęcie codziennie — Suito 404 Board of Trade Bldg
11 Adelaide St West
(przy Yonge St)
Toronto — EM 2-12- 51
Wieczorami za uprzednim
telefonicznym porozumieniem
2 w
STEFAN A
MALICKI LLA
ADWOKAT OBROŃCA
I NOTARIUSZ
Biuro tel: AT 90301
W soboty i po godz 6:
91 Rumsey Rd Toronto
tel HU 14361
W
BEZPŁATNA
inne
W
WIELKI POST - TOcS?
Wykaz — Na Żądanie
160 Bathurst St ToW%
OKULIŚCI
Okulistka
Br BUKOWSKA BEJNARoj)
274 Roncesvalles Av
(przy Geoffrey)
Tel LE 2-S4- 93
rGaondozinydo p8rzywjlęećc:z cwodzsioebnontiye S u
do wlecz
DENTYŚCI
S D BRIGEL
m
LEKARZ DENTYSTA
CHIRURG — STOMATOLOfi
PShpjselccllaallnssta' &choSruórbgeofnams' y BuuliltdnUl
Kancelaria No 270
86 Bloor St W — Toront Telefon WA 2-00-
56
Dr E WACHNA
DENTYSTA
Godziny: 10—12 i 2—8
386 Bathurst St — EM 4511
3 W
Dr M LUCYK
DENTYSTA
2092 Dundas St W - Toronto
Tel RO 9-46- 82
JW
Dr Władysława
SADAUSKAS
LEKARZ DENTYSTA
(drugi dom od Roncesvallet
Przyjmuje za uprzednim telef-onicznym
porozumieniem
Telefon LE 1-4-
25C 129 Grenadier Rd
Jan Alexandrowicz — Notary Public
POLSKIE BIURO INFORMACYJNE
Pomoc w sprawach rodzinnych spadkowych i majątkowych w Polsce — Kontrakty i inne dokumenty Imigracja Incorae Tai
Tłumaczenia
Toronto Ont 618-- A Queen St Weł Tl EM 8-54- 41 ii w
FICA CLINIC 0F CHIR0PRACTIC
FRANCISZEK J FICA DC
DOKTÓR CHIROPRAKTYKI
Specjalista w leczeniu artretyzmu reumatyzmu lumbago syjatykl
ból głowy apopleksja polio dolegliwości muskulów i stawów oraz zasilania i normowania całego organizmu
224 Roncesvalles Ave Toronto Tel LE 5-23-
11
64W--H
DOMINION TRAVEL OFFICE
55 Wellington West — Toronto — Tl EM ŁÓ45I
S HEIFETZ NOTARY PUBLIC
Załatwiamy sprawnie i solidnie: Sprowadzanie krewnych z Polski
na stałe lub wizytę — Wizy do Polski w 10 dni — Wyjazd do
USA na stałe lub wizyto — Sprawy majątkowe w kraju akty
darowizny pełnomocnictwa małżeństwa przez zastępcę ii spraw?
Gwarantowaną przesyłkę pieniędzy i paczek do Polski i Ukrainy
Tłumaczenia notarialne wszelkich dokumentów'
Bezpłatna informacja listownie osobiście i telefonicznie
M-- W
POLSKIE NOWE PŁYTY
REG 5125 $115 i $100
TYLKO
3 za $1
Polki - Oberki - Walce
u Duke - Cykle - Radio
625 Queen St
Dr
EM uit
NAPOJE NAJBARDZIEJ ZBLIŻONE ' I
DO TYCH KTÓRE TAK WAM SMA-KOWAŁY
W KRAJU RODZINNYM
Cola - Ginger Ale - Orange Cream Soda
DOSTAWA
na bankiety i okazje
TORONTO
TELEFONUJCIE
►
4
8-61- 38
WAInut
1-2-
151
w dnie powszednie
do godz 7 wiecz
Nie dostarczamy towani do prywatnych domów