Zwilazkowiec Alliancer, September 25, 1957

              łSM 8TR ł — — "ZWiĄZKOWIEC" WRZESIEft (Seprember) Środa 25 — 1957 _NRjg
liii Prfnted tor titrj WednewJay rid" Batnrday by: Il "ZwlązEowiec" (The AJlianccr) lei LE T-24-92 AdOOf 0 1601 V ŁTOfkl®! lwL=U
KflTfJi 5 n JJ f
mmm PiiK
rrip
fJ£'S
W "4 i
s teł
5 IV i
Te 3fc
IPi mm rtwsm i #H? 3lS4-'Jf- fl
4tśftds?3n
AMffifóSS
W5asW
WwM
WSSM
--islMSiiMM fil
u
Ą'M #1
ffCSr iP i
MW 'f pił %
'Ki3 t' SSB&8M
V f?&
sm $rm
i fePJKWHJ bimiBtoi
' - POLISH ALLIANCE PRESS LIMITED
Organ rtąku PoUków w Kansdzle wydawany przez Dyrekcję Praaową
Redaktor F Glosowtkl Kler Drukarni K 1 Mazurkiewicz Kler Adm R Frlkke
PRENUMERATA
Roczna w Kanadzie $450 W Stanach Zjednoczonych
Półroczna $275 i innych krajach $600
Kwartalna $150 Pojedynczy numer luc
1475 Queen Street West — Toronto Ontario
AUlhonted ojs Second Clant Mail Post Office Department Ottawa
FARYZEUSZ I CELNIK
Pewnego razu — mówi opowieść biblijna — celnik stanął
u progu świątyni a skłoniwszy nisko głowę bił się w piersi i
mówił: „Nie jestem godzien wejść do przybytku Pańskiego'
Boże bądź milościw mnie grzesznemu!" Tak modlącego się minął
faryzeusz który wprost wszedł do świątyni a stanąwszy przed
ołtarzem rzekł z dumą: "Dziękuję Ci Panie Boże ze jestem uczci-wy
pobożny sprawiedliwy a nie taki grzeszftik jak ów celnik!'
Bóg z pogardą odrzucił przechwałki faryzeusza natomiast przyjął
modlitwę skruszonego celnika
Faryzeusze odgrywali w czasach biblijnych wielką rolę Była
to sprytna grupa ludzi która łajdactwa często pokrywała mask
pobożności Kiedy dawała jałmużnę trąbiła po całej Jerozolimie'
aby wszyscy ludzie mogli podziwiać jej wspaniałomyślność —
kiedy miała modlić się rozgłaszała wszędzie o tym Słowem rekla
mowała swą pobożność i religijność na każdym kroku A czj
była religijną? Oczywiście nie Przed Piłatem faryzeusze przewo
dzili motłochem który na widok Chrystusa darł się w nici głosy
"Ukrzyżuj Go ukrzyżuj!"
Faryzeusze nic byli jedynie ujemnym zjawiskiem 'ecz-noś- ci
żydowskiej Znajdziemy ich w każdej społeczności Zawsze
znajdzie się grupa spryciarzy którzy pod płaszczykiem wielkiej
religijności chcą osiągnąć swoje często nic tylko bardzo ziemskie
ale nawet brudne cele
Zjawisko faryzeizmu niestety nie jest obce i naszemu naro-dowi
Ile klęsk ponieśliśmy dzięki niemu ile pięknych inicjatyw
zostało pogwałconych ile krwi i łez przelało się niewinnie! To
tez i na emigracji faryzeusze zbierają swoje żniwo
kład
uto np w nr 37 „Urosu Polskiego" w artykule „Pod rozwa- - autor pocipisujćjcy się skrótem T Lub daje typowy przy
faryzeizmu emigracyjnego Dla dodania sobie powagi („Dzię-kuję
Ci Panie Boże ze jestem mądry światły rozumny") zaznaca
„oiuuiujti jjujiii i uiuiuy iMiMiypim mi „uu£ieisuiwiiiv zjawia
się polskie wychodźstwo zarobkowe obserwujemy identycznie to
samo zjawisko — emigranci skupiają się koto księdza Polaka
(a stwierdzić trzeba że polscy księża' podążają szybko wszędzie
gdzie tylko tworzy się polski ośrodek na obczyźnie) — tworzą
własne parafie budują kaplice i kościoły przy których powstają
szkółki polskie często też i różnego rodzaju kasy zapomogowe
wzajemnego ubezpieczenia itp Taki jest zazwyczaj początek orga-nizacji
polskich zagranicą awłaszcza gdy w emigracji bierze
udział ludność wiejska Gdy czyta się pierwsze kartki Krojiiki
parafii św Stanisława (najstarszej parafii w Toronto) gdzie trzeba
szukać zaczątków życia organizacyjnego które z czasem doprowa-dziło
do powstania istniejących obecnie dwóch Związków widać
że plebania była pierwszym miejscem zebrań wczesnych przyby-- '
ezów a ksiądz pierwszym inicjatorem"
Nie umniejszając w niczym roli księży i parafii jako organi-zatorów
życia społecznego by wskazać chociażby na zachodnif
prowincje Kanady nie można nic dostrzec iz jest to nastęnstwem
specyficznych warunków ale nie jest wcale zasadą jak "to bez-spornie
wynika z dziejów tworzenia się organizacji w poniżej
podanym przykładzie
Spójrzmy na Toronto W 1907 r Towarzystwo "Synowie Pol-ski"
otrzymało "charter" podczas gdy parafia św Stanisława
zawiązała się w 1910 r a w 1912 r dopiero powstało przy niej
Towarzystwo Wzajemnej Pomocy św Stanisława Pierwszą szkółkę
powołała Spójnia Narodowa Polska w 1919 r To są fakty
Których "studiujący Polonie" n T Lub nie soostrzecł
Trudno więc o bardziej jaskrawe i faryzejskie przeinaczenie
'faktu aniżeli to uczyniPp T Lub w "Głosie Polskim"
Nie potrzeba nawet biecłeeo w studiach Poloni" bv wie
dzieć że powstanie parafii często jest zjawiskiem wtórnym na
emigracji chociażby1 dlatego ze organizację powołać może do
życia pięć czy sześć osób natomiast nie utworzą one parafii co jest połączone z dużymi kosztami Parafia musi utrzymać swego
duszpasterza i kościół co nie jest łatwe zwłaszcza w Kanadzie
gdzie państwo nie pomaga kościołom Wiemy przecież że ludność
nasza w różnych miejscowościach ubiegała się o utworzenie pa- rafii a Biskup odmawiał gdyż niedostateczna była ilość wiernych
Czy i dziś w wielu miejscowościach w których są organizacje
nie jest brak parafii? Czy jest ona np w Clinton gdzie istnieje
Gmina 14 ZNP albo w Stratford (Gmina 11 ZNP)? Jeżeli nie ma
tu i Gmin nie powinno być bo według wywodów p T Lub
wpierw jest parafia a potem dopiero organizacja społeczna
Innym ciekawym aspektem wykrętnego rozumowania jest
przyczepianie łatki emigracji zarobkowej Ujawnia się w ten spo- sób szlachecko-inteligenck- a mentalność! „Ludność wiejska" —
głosi p T Lub — nie potrafiła się organizować podczas gdy
rzeczywigtość jest odwrotna „Ludność wiejska" sprzed pierwszej
wojny światowej i okresu międzywojennego procentowo daleko
więcej 'wytworzyła organizacji i żywszy brała udział w pracach
społecznych niż emigracja polityczna po drugiej wojnie świato-wej
Zjawisko to jest psychologicznie zupełnie zrozumiale Emi-grant-chl-op
mający trudności w opanowaniu obcego języka szukał
swych rodaków by nie być zagubionym na obczyźnie natomiast
emigrant-pan- " mający znacznie mniejsze trudności językowe
szybko wsiąkał w otoczenie obce i wynaradawiał się Ile to osób
z emigracji po 1945 r pozmieniało nazwisko i przestało intereso-wać
się sprawami narodowymi!
Dalej p T Lub wprowadza pojęcie „obozu polsko-katolic-kieg- o" Niech autor dalej żyje w swojej „państwowo-lwórczej- "' fikoji Natomiast trzeba stwierdzić z całym przekonaniem że
podział Polonii na „obóz polsko-katolicki- " i „mniejszość" wyzna-jącą
„areligijną pełną tolerancję" jest faryzeizmem na miarę
Annasza i Kaifasza Nie ma „obozów" ani „mniejszości" Są tylko
problemy ludzkie zaspakajane na jednych odcinkach przez pa- rafie i na drugich przez organizacje społeczne Pan T Lub starając się pokiyc warcholstwo niektórych
jrzywódców ZNP maską wyświechtanego faiyzeizmu za odrzuce-nie
rozmów połączeniowych próbuje upiec dwie pieczenie na
jednym ogniu Oto wmawia swoim Czytelnikom jakoby tylko w
Związku Narodowym byli poi żądni ludzie („Panie dziękuję Ci
że jestem pobożnym uczciwym sprawiedliwym") równocześnie
wskazuje palcem na Związek Polaków jako ten który śmie gło- sić tolerancję religijną Taki naturalnie do obo7u" nie należy'
Wskutek „takich rozbieżności" nie może nastąpić połączenie mie-dzy
ZPwK a ZNP Spójrzmy otwartymi oczami na rzeczywistość!
Kard Wyszyński powiedział ze miłość micizy sic ofiara
Jeżeli ktoś trąbi o swoim wielkim przywiązaniu do „obozu" polsko
katolickiego to powinien przede wszystkim wykazać to ofiarą
Oto kończy się zbiórka na pomoc dla Polski Kto ją zapoczMko
wał? Związek Narodowy? „Głos Polski"?
Niel Pismo tolerancyjne — „Związkowiec" Komitet Zbiórk'
postanowił ofiary przekazać na ręce kard Wjszyńskiego Cz'
„arełigijny" Związek Polaków wycofał się z niego? Nic! Grup
ZPwK dały io swych kas $629400 i zebrały wśród cilonlróy
$375877 — a więc przeszło $1000000 nie licząc w tym pieniędzy
zebranych wśród nieczlonków
Ile dał Związek Narodowy? Niech d T Lub ogłosi cyfry
Zrzednie mu mina Czy jest 'więc możliwe aby organizacja v
której nie byłoby wierzących katolików mogła żebrać tak wielkr
kwotę by wręczyć ją Prymasowi Polski? '" Następna sprawa Skoro Związek Narodowy jest tak Inrdzo
obozowy" w ilu domach Gmin ZNP odprawia się stale nabożni
stwa rzymsko-katolickie- ? Zaszczyt ten spotkał wicie domów Grur
ZPwK Dość wspomnieć że obecnie polska parafia rzvni knt w Port Arthur opiera swe istnienie na Domu Związkowym Grup
19-t- ej ZPwK
A sprawa pomory dla KUL (Kat Uniwersytet w Lublinie)
Kto la rozpoczął? Kto juz świadczy?
W1 sprawach religijnych nip tolerujmy faryzeizmu Nic
trąbmy o naszej katolickości wielkiej pobożności ćzv przynależ-ności
do "obozu" W rzeczach religii stosujmy największe przy- kazanie Chiyslusa — „Miłujcie nicprzyj?cieli waszych i dobrze-i- m czyńcie!" Szanujmy i ceńmy wszystkich IucIti I tvch ro
'niodlą się w kościele i tych co erynią to w innych świątyniach
Tak nakazał Zbawiciel którego "największymi wrogami byli
'faryzeusze ' I jeszcze jedno Pan T Lub dowodni że nomied7v toler?n-ćyjnv- m ZPwK a obozowym" ZNP nie mo?e być mowy o połą-czeniu
czy współpracy Za prawdę dziwne to! Kardynał Wy- -
Pierwszy na apel "Związkow-ca"
odezwał się dr I Człowie-kows- ki
ojciec trojga drobnych
dzieci "W tym tygodniu — pisze
otrzymuję pensje więc chciał-bym
przekazać pierwszą ratę 10
d-olar- ow lecz nie mam adresu u
Polsce Proszę mi ułatwić wyko-nanie
tego zbożnego zamiaru"
Oczywiście załatwiliśmy natych-miast
życzenie p Człowiekow-skieg- o
wysyłając mu adresy
wszystkich studentek i studen-tów
by osobiście1 dokonał wybo-ru
W bieżącym numerze rozpoczy-narri- y druk życiorysów naszej
pierwszej osiemnastki Ułatwią
one każdemu dokonanie wyboru
zaznajomią bliżej z osobą która
ma być podopieczną z którą na-wiążą
trwały i serdeczny kon-takt
ŻYCIORYS
Urodziłam się dnia 13 III
1938 r wo Włodzimierzu na
Wołyniu Okres wojny spędzi-łam
w Hrubieszowie oraz w
Lublinie W r 1944 wstąpiłam
do szkoły SS Urszulanek w
Lublinie W maju 1955 r zda-łam
tu jako eksternistka
(szkoła nie posiadała praw)
maturę
Maria Krystyna Wolanowska
We wrześniu tego samego ro
ku kierując się swymi zainte-resowaniami
i chęcią skrysta-lizowania
odpowiedniego swia
topoglądu rozpoczęłam studia
na Katolickim Uniwersytecio
Lubelskim
Uczestniczyłam w pracach
Towarzystwa Przyjaciół KUL-
-u Koła Polonistów Teatru
Akademickiego Sokcji Młodej
Inteligencji Katolickiej
Obecnie studiuję na drugim
' roku filologii polskiej wydzia-łu
Nauk Humanistycznych
KUL
MARIA KRYSTYNA
WOLANOWSKA
Lublin ul Okopowa 128
#
ŻYCIORYS
Urodziłem się 1 XII 1930
r we wsi Jasienica gminy Ło-niów
powiat Sandomierz woj
Kielce Do 7-g- o roku życia wy-chowywal- em
się w domu pod
opieką rodziców W 8 roku ży-cia
zacząłem uczęszczać do
Podstawowej Szkoły w świ- -
fstmfss&a :s " s i ~ SwltMlSlCu It lf K '?:'
Marian Wójcikowski
niarach Starych która po sie-dmiu
latach nauki tj w 1944
r ukończyłem (zdając co ro-ku)
z dobrymi wynikami
Lata moej nauki vi szkole
podstawowej przypadły prze- ważnie na czasy okupacji hi-tlerowskie]
i były bardzo dla
mnie pamiętne ze względu na
ciężkie warunki materialne w
jakich znajdowałem sio wtedy
wraz z moja rodzina jak rów-nież
zo wzgjędu na b ciężkie
warunki naukTwduchu ojczy-stym
A
Po ukończeniu szkoły pod-stawowej
(7 klas) przez joden
rok nip uczęszczałem do żad-nej
szkoły średniej lecz po
uusrfuuu oKresieiue
coraz cześciei wiele
comz
łeczne w
wyższy by faryzeusze "przestali
swojir rozgrjwki
Dopiero po wyzwoleniu
spod okupacji hitlerowskiej z
chwila powstania w mojej
okolicy w 1945-- 6 r Ogóino-Icształcąceg- o
Gimnazjum w
Łoniowie zacząłem lam uczę-szczać
dochodząc z rodzinnego
domu
Po 4 latach swetjo istnienia
Gimnazjum to zostało zlikwi-dowane
i wówczas przenio-słem
się do Państwowego L-iceum
Ogólnokształcącego w
Sandomierzu które po dwu
latach (w nim) nauki ukończy
łem w r 1951 — otrzymując
świadectwo dojrzałości tzw
"Dużej
W szkoło średniej "nauka
przychodziła" dość łatwo i
wyniki jej miałem dobre a
poza tym rozbudziła się we
mnie wielka chęć dalszego
kształcenia sie — to tez po-mimo
ciężkich warunków ma-terialnych
rodziny postanowi-łem
za wszelka cenę pójść na
studia Naturalnie o studiach
na jakiejś państwowej wyż-szej
uczelni nie mogło wów-czas
w moim wypadku być
mowy ponieważ o przyjęciu
na państwową uczelnię decy-dowała
opinia o tzw aktyw-ności
polityczno społecznej
kandydata jak również i jego
rodziny
Tymczasem ani ja nie by-łem
aktywista organizaeii
"Związku Młodzieży Polskiej"
ani też mój ojciec nic należ!
do partii PZPR — przeciwnie
dla
BLASKI I CIENIE
rnesfroga
Dowiedziawszy się o licytacji
"Dziennika dla Wszystkich" wy- braliśmy się z kierownikiem na-szej
drukarni p J Mazurkiewi-czem
do Buffalo z myślą o ku-pnie
na czegoś z urzą- dzeń drukarskich potrzebnych
dla naszego wydawnictwa
Było to dla nas obydwóch jed-no
ze smutniejszych przeżyć w
naszym długim życiu społecz-nym
Czuliśmy sie rzeczywiście
jak na pogrzebie Irogoś bliskie
go bo przecież pomimo rożnych
kontrowersji jakie mogły istnieć
pomiędzy nami jeśli chodzi o re-dakcyjną
stronę obu pism i my i
koledzy z "Dziennika dla Wszy- stkich" wraz z redakcjami in-nych
pism polskich na emigracji
tym samym celom pod- trzymania polskości i pełniejsze-go
życia Polonii która dzięki
swym pismom ma moznosc lep
szego organizowania się utrzy- - mania kontaktu i pełnienia swej
służby dla narodu z którego się
wywoazi
Upadek pisma polskiego które
przez tyle lat służyło Polonii nic
tylko w Buffalo i okolicznych
miastach amerykańskich ale
także rozpowszechnione było
dość szeroko i na terenie Polo-nii
Kanadyjskiej jest faktem ze wszechmiar smutnym nad któ-rym
Polonia nie powinna przejść
obpjęlnie do porządku dzienne-go
Nie I u miejsce by analizować
wszystkie powody upadku tej
wydawniczej placówki W Buffa-lo
nasłuchałem się wielu wersji
Jedna ż nich głosi że poślednio
jedna z przyczyn był i fakt ze
w ostatnich latach pismo stało
się własnością Amerykanina nie-mieckiego
pochodzenia p Rogcr-s- a któiy tiaktował w jcpo
wypadku jest zrozumiałe cale
wydawnictwo tylko iako obiekt
handlowy przeznaczony do zbie- -
miiił piawdopodobnie on skrupu
łów by wycofując swoje inwesty-cje
doprowadzić pismo nawet do
bankructwa
Smutnym jednak faktem w
tym wszystkim jest ze na tcic-m- e
zamożnej Polonii amerykań-skiej
przy istnieniu zasobnych
organizacji poionijnycn nie zna-lazło
się dość inicjatywy by pla-cówkę
tę prejne z 'rąk obcych
umożliwić jej piotrwanie okre-sowego
kryzysu i ułatwić dalsza
sltrbę dla Polonii
W wydawnich' ie na miejscu
w Buffalo zatrudnionych blo
1G7 oób Prawie w lOOć byli to
Polacy niz w Ameryce
lub przjbyli w falach
emigracji Wszjscy oni stracił'
warsztat pracy z którym związa
ni byli często pucz cwieić wie-ku
Ż współczuciem patrzyliśmy
jak sycreg dluqolctnich praco
wników "Diennika" ze łzami w
icrneh słuchało nronotonnegr
głosu licytatora wykrzykującego
formułkę licytacyjną "po ra?
pierwszy po raz drugi po raz
tizcei" w rezultacie czeco ich
nsńh -- łphnv„ rnii0Hm-r- ł m
mgłebiajace si° amoralne i'aspo - "Głosu Polskiego" Czas iuż naj- pod płaszczykiem religii uprawiać
"m'l tynw) uia inwestującego
Z tą chwila kiedy zaczę-IS3&WJ- &- ly sie liudnoci finansowe nie
magałem rodzicom w pracy maszynki do pisania biurka
fizycznej na roli ro- -' dstzaicneie—odfdinaćansomwnoie nwieledbvyli dwo ' pkkrurzzpeeccsóheowłdkzaikłytaórwzwydrrkcuuckcpaorzwnaiwaloimdoajeswzyyhurc-nMchoyu- m- 'tern by odsprzedać z zarobkiem
szyński ghoi w sprawach narodowych zasadę współpracy nawe!
z komunistą Gomułka I nikogo tonio dziwi ale "obozu
polsko-kdtohckieg- o" żliwości nie ma mie"dzznyawcbar"atnżiymciia" oProglaonniiziacumwmaiża wiżvtoaskłiyejmimo-z jednego pnia miedzy ludami których częstokroć łącza wieży wieloletniej przyjaźni Można i tak ale na to istnieje w jeżyku
puiaMiu
To też
roakiem wskazuje na to
wywody artykułach
matury"
mi
licytacji
służymy
co
urodzeni
kolejnych
kaptalu
ponieważ
teoretyk
wśród aktywistów ZMP-skic- h
uchodziłem za człowieka o
tzw "poglądach kleryk?!-nych- " wobc czego droga na
studia dla mnie była zdecy-dowanie
zamknięta
Ucieszyłem się niezmiernie
gdy "w gorączkowym" poszu-kiwaniu
jakiegoś wyjścia z
tragicznej sytuacji dowiedzia-łem
sie o istnieniu Wyższej
Uczelni Katolickiej w Lubli-nie
Natychmiast tam złoży-łem
potrzebne dokumenty i
zostałem przyjęty w r akade-mickim
1951-- 2 — rozpoczyna-jąc
studia na wydziale Filo-zofii
sekcji: psychologii któ-ra
wtedy dopiero powstała
Jednak na studiach w KUL-
-u nie tak długo cieszyłem
się możnością kształcenia się i
wolnością osobistą bo oto w
styczniu 1953 r zostałem
przez władze ówczesnego U-rzę-du
Bezpieczeństwa areszto-wany
i zabrany z uczelni jako
podejrzany o rzekoma działal-ność
nielegalna — godzącą w
istotne interesy państwa
polskiego i wysoce niebezpie-czną
dla jego ówczesnej rze-rzywisto- ści politycznej W
śledztwie i w wiezieniu sie-działem
łącznie lvi roku za-sądzony
ostatecznie o wrogą
propagandę przeciwko ustro-jowi
i zwolniono mnie dopiero
w maju 1954 r
Po wyjściu na wolność za-cząłem
znów kontynuować
rozpoczęte studia w KUL-- u
F GŁOGOWSKI
Polonu
To co stało się z Dzienni-kiem"
powinno być przestroga i
ostrzeżeniem dla Polonii nie
tylko w Buffalo Polonia bowiem
jako całość a więc organizacje i
poszczególni rodacy zrozumieją
dopiero czym jest to pismo pol-skie
dla nich gdy go zabraknie
Jak długo wychodzi nie wiele
osób przywiązuje wagę do tego
faktu i wykazuje zrozumienie dla
trudności związanych z jego wy- dawaniem
Organizacje potrafią zasypy-wać
pismo swymi komunikatami
korespondencjami wymaganiami
zamieszczania fotografii z ich ży- cia ale nie poczuwają się do
uczestniczenia w kosztach jego
wydawania Materiał organiza-cyjny
zbyt obszerny często zabi-ja
treść pisma ze szkodą dla nor-malnego
czytelnika zuboża go i
odstręcza tym czytelników od
prenumerowania
Niektórzy kupcy polscy wy- magają by pismo było nieugię-tym
szermierzem zasady popie- rania polskiego kupiectwa nic
widzą jednak żadnej potrzeby
stosowania tej zasady do siebie i
ogłaszania swoich interesów w
polskim wydawnictwie lub patro-nowania
swymi zamówieniami
drukarskimi w polskiej drukar-ni
To nie są odosobnione wypad-ki
ze czytelnik któremu pismo
nic zamieści przydługiej kores-pondencji
skróci "kobylasty"
opis jakiejś uroczystości "obra-za"
się na pismo i wymawia pre- numeratę Przed paru dniami
miałem list od jednego z takich
czytelników który jest inteligen-tnym
człowiekiem (w wojsku
polskim był kapitanem) a wymó-wił
prenumeratę bo administra-cja
naszego pisma poinformowa-ła
go że Komitet którego jest
członkiem powinien pokryć koszt
zrobienia kliszy z fotografii któ-ra
nadesłano by zamieścić w
"Związkowcu"
Nie pomogły moje listowne
tłumaczenia ze nic jesteśmy w stanic własnym sumptem finan-sować
wykonanie z wszystkich
nadsyłanych nam fotografii klisz
drukarskich
Koszt malej kliszki (przykłatlo
wo głowa człoweka rozmiar 2
do 3 cali przez kolumnę) wyirosi
do 7 dolarów Kilkact klisz za-mieszczanych
w roku to często
koszi kuku a nawet Kilkunastu
tysięcy dolarów Nie stać nau
jeszcze na zakup własnych urzą-dzeń
w tym zakresie i placnm
za ich wykonywanie bajońskie
sumy Musimy przerzucać wiec
część tych kosztów na zaintere-sowanych
osoby prywatne lub
organizheje pragnące opubliko-wania
fotografii Jedna z czytcl- -
"llctro Orchestra" która
się w Earl Haig Collcgiatc
Willowdale
Orkiestra ta finansowana swego
czasu Wydział Parków i
Miejsc Wypoczynkowych Miasta
Toronto dawała koncerty letnie w
parkach Kiedy miasto cofnęło
subwencje wówczas przyszłość or-kiestry
stanęła pod znakiem zapy-tania
Ostatnio zajął nią Wydział
Oświatowy North i w ciągnął " "3l Ui " ™wycn
]ąc e e spra"?' ze
fJodstawa-- orkiestry jest
dobry drgent który potrafi ją
podciągnąć na odpowiedni poziom
które obecnie już dobiegają
końca
W bieżącym r akadem jes-tem
już na 5 roku studiów i
przygotowywuję się do skła-dania
egzaminu magisterskie-go
Po otrzymaniu dyplomu
mgr pragnąłbym dalej jesz-cze
kształcić się stojąc zdecy-dowanie
na płaszczyźnie świa-topoglądu
Katolickiego lecz
ciężkie warunki materialne
nie pozwalają mi na to
Co dotyczy mojej sytuacji
materialnej — nadmieniam
że ojciec mój posiada gospo-darstwo
o obszarze 485 ha
ziemi mało urodzajnej a na
utrzymaniu ma rodzinę skła-dającą
się z 7 osób (do wyży-wienia)
Spośród 5 rodzeń-stwa
— ja jestem na studiach
a 3 siostry jeszcze uczą sio w
szkole średniej i rodzice moi
juz resztki swoich sił wkłada-ją
w pracę ażeby tylko jakoś
nam pomagać finansowo w
kształceniu się
Jednak pomimo wielkiego
wysiłku — bez pomocy sty-pendialnej
ze strony władz
uczelni — sami rodzice nie
podołaliby wszystkim trudno-ściom
i kosztom związrhym z
nauką i utrzymaniem 4 osób
poza domem
Dlatego za udzieloną mi do-tychczas
pomoc stypendialną
w formie wyżywienia mnie —
jestem niezmiernie wdzięczny
i zarazem dłużny władzom
swojej uczelni Katolickiego
Uniwersytetu w Lublinie
WÓJCIKOWSKI MARIAN
student Wydziału Filozofii
ul Aleje Racławickie 14
Lublin (KUL)
niczek wymówiła prenumeratę
bo wydawało się jej że koszt fo-tografii
którą na jej życzenie za-mieściliśmy
z jej "srebrnego we-sela"
był zbyt wygórowany Po-liczyliśmy
zaś tylko rzeczywistą
cenę wykonania
Przykładów takich i innycli
moglibyśmy cytować dziesiątki
Komuś nie podoba sie artykuł
redaktora wymawia pismo! In-nemu
"List czytelnika" tez wy- mawia pismo
Kogo on w ten sposób karze!
Przede wszystkim siebie samego
bo pozbawia się pisma które jest
łącznikiem z jego grupą narodo-wą
Czy wymawiamy lub przesta-jemy
czytać pismo angielskie bo
nam się nie podoba ten czy inny
artykuł lub to że trzeba tam za-płacić
za żądany serwis?
Nie! — Taką miarę stosuje się
tylko do własnego polskiego pis-ma
które ze względu na ogra-niczony
rynek czytelniczy i stra-szliwe
rozrzucenie grupy pol-skiej
po całej Kanadzie ma zna-cznie
trudniejsze warunki istnie-nia
niż pisma kanadyjskip
W rezultacie standart plac w
polskich wydawnictwach jest
znacznie niższy niz w innych
Pisma polskie mają trudności w
utrzymaniu fachowego persone-lu
który często szuka pracy
gdzie indziej z lepszym wynagro- dzeniem
Jak mnie w Buffalo informo-wano
trudności finansowe wyda-wnictwa
zaistniały na skutek ko-nieczności
podciągnięcia plac
drukarni do poziomu wywalczo-nego
przez Związki Zawodowe
Jest to jednak rzecz nieuniknio-na
i wszystkie pisma muszą li-czyć
się z tą ewentualnością że
stawki plac w wydawnictwach
muszą wyrównywać do poziomu
płac na rynku pracowniczym
Zwiększy to koszty wydawania
pism Pisma żeby wychodzić bę-dą
musiały przerzucić te ciężarj
na swych odbiorców a więc pre- numeratorów ogłaszających się
itd podnoszą cenę prenumera
ly ogłoszeń wprowadzając opła
ty za komunikaty organizacyjne
itp
W kalkulacji handlowej nic
można liczyć na "cuda" Jeśli
Polonia której te pisma sluzr
tego nic zrozumie los "Dzienni-ka
dla Wszystkich" mozc być
udziałem i innych polskich wy- dawnictw
Jeśli Polonia chce i potrzebu-je
pism polskich musi w pełni
ziozumicć ten stan rzeczy Wy-dawanie
pisma jpst rzeczą ko-sztowną
Cały ciężar nie mozc
spoczywać na barkach jednej tyl-ko
organizacji — i siłą faktu —
ngranic7onej rzeszy czytelników
Czytelnictwo pism'polskich musi
być powszechniejsze świadcze-nia
na r7ccz pism większe
I to jest lekcja a zarazem prze-stroga
płynąca z faktu licytacji
w Buffalo
inna orkiestra IlarmGny Sympho-n- y
Orchestra stanęła na wyżynach
na jakich nie była w ciągu swej
kilkudziesięcioletniej pracy
Pan H Rzepus przyjął dyrygen-turę
i w najbliżs7ym czacie rozpocz-nie
próby z Metro Orchestra w
Earl Haig Collegiate w Willowda-le
Orkiestra składać będzie
podobnie jak i Harmony Symphony
Orchestra z muzyków -- amatorów
spodziewamy się ze wielu Pola
ków mieszkających w okolicy za- -
p"łM'e sc ao niej wydział Oświa-- Norlh York ustanowił drobną
wpłatę przy wpisach podobnie jak
przy wszystkich kursach wieczoro- -
wych
H Rzepus dyryguje now§ orkiestrą
Dobrze znany w Toronto jako I Wydział Oświatowy zwrócił się do
wybitny dyrygent p II Rzepus naszego rodaka p II Rzepusa wie-obejmu- je
drugą orkiestrę t zw I dząc dobrze że dzięki jego pracy
mieścić
będzie
przez
się
York
i sukcesów
1
się
DEKRETOWANE
SZCZĘŚCIE
Nie ma chyba bard-i- M względnego pojęcia aniżeli
swpjezricszaztedęszśujcłejoiedemnoyWmstiknsraizęę?ełcozoPywroicnAshtilomeeśmciczgydnjmoi
czym jak mawiał wiesze Adam Mickiewicz Żyjemy w ekpooncaenie w żketótroej typlaknoujesyspterme totalitarny usiłuje zgnieść ży cie indywidualne jednostki j samą strukturą ustrojową za pewnie ma szczęście
Wiemy że władze sowieckie
orzekły iż system bolszewicki
jest rajem na ziemi Wszyscy
są szczęśliwi Nic z tego że miliony zginęło z głodu milio
ny wykończono w więiie
niach i obozach niewolniczej
pracy że większość ludności
odziana jest w łachmany
Wszystko to „irunda" nieważ!
ne Grunt że jest system so wiecki który zapewnić ma szczęście Niedawno jeszcze
najistotniejszą przyczyna ra-doś- ci
i szczęścia obywateli so wieckich był Stalin Zastępo-wa- ł słońce a że był stale i
wszędzie obecny czuwał na wet nad najdalej położonym
od Moskwy kołchozem ciepło
płynące zeń zastępowało opał
witaminy i odzież „Słoneczko
nasze" — głosiły pieśni o Sta-lini- e Wszyscy byli szczęśliwi
bo tak brzmiał ukaz! Skończył
się jednak Stalin oraz „kuli
jednostki" ale dekret o szcze
ściu trwa Coprawda Chrusz
czow nie posiada ciągle jesz-cze
promieniotwórczej siły
nic jest naładowany energią
słoneczną ale o szczęściu so- wieckim prawi głośno
Dobry przykład cuda działa
Jeśli można dekretować szczęś
cie w ustroju totalistycznym
to dlaczego nie spróbować te-go
w demokracji — pomyślał
sobie burmistrz' pięknego mia
steczka ontaryjskiego Chat-ham- ?
Burmistrz „Archie" Stirling
kocha swoje miasto dumny
jest ze swego urzędu W dba-łości
i troskliwości o los mie-szkańców
Chatham nie chciał
by się dać nikomu prześcignąć
skłonny jest do najwyższych
ofiar dla dobra mieszkańców
tego poczciwego grodu
Gdyby był multimilionerem
zapewne wzniósłby własnym
kosztem wspaniałe budynki
Wyznaczyłby każdemu obywa-łow- i
stałą pensję zniósłby
wszystkie podatki Mieszkań-cy
nie musieliby pracować
zabezpieczyłby im jadło i za-bawy
Pracę w Chatham wy-konywałaby
zapewne wynaję-ta
ludność napływowa Ale
niestety burmistrz Stirling nie
posiada milionów Długo my- ślał nad tym jak zapewnić
im raj na ziemi I pewnego
dnia wpadł na genialny nie-dościgniony
pomysł
Na zebraniu rady miejskiej
złożył wstrząsający wniosek
Panowie radni — wywodził
— Chatham jest miastem
szczęścia Nie ma tutaj miej-sca
na smutek i zmartwienia
dlatego wnoszę by odtąd pod
słowo „Chatham" umieścić
„szczęśliwo miasto" Niechaj
cała Kanada świat wie iż
istnieje miasto szczęścia:
Chatham Ojcowie miasta przy
łaknęli Ogarnęło ich uczucie
szczęścia Poczuli żo wszyst-kie
pragnienia zostały zreali-zowano
jak za dotknięciem
różdżki czarodziejskiej Furda
troski Śmiejmy się radujmy
sio wszak „Chatham jt miastem szczęścia"
Kroniki lokalne — niestety
— nie podały w jaki sposób
uczczona została ta historycz-na
uchwała Nie wiemy wiec
w jakim stanie „duchowej"
radości ojcowie miasta powró-cili
w pielesze domowe M-ożemy
się jedynie domyślaj
Wolno nam nie wykluczyć iz
w niejednym mieszkaniu roz-egrały
sie sceny których trud-no
byłoby podciągnąć pod po-jęcie
szczęścia Nic jednak ms
zmieniło tej wiekopomna
uchwały Mieszkaniec Clial-ha- m
uginający się poci ci?iJ-re- m
podatków otrzymuje z-awiadomienie
płatności na
druczku na którym widnieją
piękny napis „szczęśliwe mu
sto" gdy komornik zajmu-przedm- ioty
wręcza nieszczęs-nej
ofierze dokumencik z nd-pi-c- m:
„Chatham szczęśliwe
miasto" itp
Podobno na najbliżsTym po-siedzeniu
rady miejskiej ro-zważany
będie projekt rorpo-rządzeni- a
nakazujący eksm-isje
z miasta zakładów p°C"e
bowych W szczęśliwym mieś-cie
bowiem ludzie nie powin-ni
umierać Szpital jet rów-nież
zaprożony w swoim by-cie
Projektuje sie dalej kaiY
administracyjne za zł grymM
twarzy na ulicy za plaCI'
inna wykroczenia przeciwko
poczuciu szczęścia Burmistrz
„szczęśliwego miasta" cbiecij-j- e
sobie że przy pomocv tyt"
zanad'ń poważni? zwiekY
dochody miejskie" Bo szczęśli-we
mi?sto musi być bogate- -
Na przykłidżie burmistn'
Chatham widzimy że zarazKJ
totałitc-rn-e nie musza d'ia'ac
zabójczo miewają bowiem
właściwości humorysjynn'- -